Περί Μαυροπράσινης εργολαβίας…

• February 13, 2012

Το ζήτημα της αλληλεγγύης για μας ήταν ανέκαθεν ένα ζήτημα ιδιαίτερα φλέγον καθώς και ζωτικής σημασίας μέσα στο σημερινό καταπιεστικό σύστημα. Φλέγον γιατί ως θεματική πάντα δημιουργούσε πολύ έντονες διαμάχες μεταξύ των προσώπων που προσπαθούσαν να την αναλύσουν, που αναζητούσαν πολιτικά εργαλεία για το φιλτράρισμα της, που έφτανε στο σημείο να δημιουργεί στρατόπεδα διάφορων αποχρώσεων ενώ παράλληλα αναδείκνυε “χριστιανούς” και “εργολάβους”. Ζωτικής σημασίας γιατί συμβάλει στην ανάπτυξη δομών αντίστασης απέναντι στο υπάρχον, βαθαίνει τις κοινωνικοπολιτικές συντροφικές σχέσεις, αναδεικνύει προοπτικές σύνθεσης και πολιτικής πολυμορφίας ενώ παράλληλα ανάλογα με την περίσταση αποτελεί ένα σημαντικό οικονομικό, ενημερωτικό, ηθικό και πολιτικό προπύργιο μεταξύ των ατόμων που την μοιράζονται. Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την αλληλεγγύη ως μια μάχη μεταξύ συντρόφων που είναι όμηροι της κυριαρχίας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και παλεύουν για την καταστροφή της. Υπό αυτό το πρίσμα αποφασίσαμε να τοποθετηθούμε στα πρόσφατα γεγονότα μαυροπράσινης εργολαβίας που διενεργήθηκαν από την “Συνέλευση για την Αντισπισιστική Δράση” για την υπόθεση του φυλακισμένου αγωνιστή για την Ολική Απελευθέρωση Walter Bond. Αναφερόμαστε στο κείμενο που δημοσιεύθηκε πρόσφατα από την εν λόγω συνέλευση καθώς και την “απόσυρση” της αλληλεγγύης της από τον παραπάνω σύντροφο.

Τους τελευταίους μήνες λοιπόν έχει ενταθεί η κουβέντα γύρω από την υπόθεση του Walter Bond και πιο συγκεκριμένα για την στάση του καθώς διαφαίνεται απ’ όσα λέει στα τελευταία κείμενα του ότι πέρασε μια διαδικασία αλλαγής της κοσμοθεωρίας του και πιο συγκεκριμένα προς την κατεύθυνση της υιοθέτησης της vegan hardline ηθικής. Ήδη κάμποσα από αυτά τα κείμενα έχουν ήδη δημοσιευθεί στο FeraeNaturaeXVX ενώ στο κείμενο του για την υπόθεση της άμβλωσης είχαμε κάνει στο Ζώα και Αυτοδιάθεση και μια αντίστοιχη κριτική για το ζήτημα της στάσης του, τον δογματικό τρόπο που εξέθετε κάποιες ιδέες του καθώς και του ζητήματος της αλληλεγγύης στο πρόσωπο του από διάφορα “πολιτικά υποκείμενα” που ξαφνικά από “σύντροφος” τους μετατράπηκε σε “φασίστα”. Όπως είχαμε ξεκαθαρίσει τότε ο Walter Bond συνεχίζει να παραμένει σύντροφος μας, ο οποίος αποτελεί όμηρο της κυριαρχίας και παλεύει για την καταστροφή της με τον δικό του τρόπο, μαζί με όλα τα θετικά ή αρνητικά χαρακτηριστικά τα οποία και συνθέτουν την πολιτική του στάση. Η άποψη αυτή παραμένει σταθερή και επιθετικά κριτική προς διάφορες και διάφορους μαυροπράσινους εργολάβους που επέλεξαν τον Walter ώστε να φτύσουν το φαρμάκι της πολιτικής τους μισαλλοδοξίας και της αδυναμίας τους να κάνουν μια σφαιρική και όχι μονόπλευρη πολιτική ανάλυση.

Όσον αφορά το ζήτημα της άμβλωσης αυτής καθαυτής σίγουρα δεν εκτιμάμε πως μπορεί να λήξει μια κουβέντα μέσα από μια ανακοίνωση που το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δημιουργήσει κάποια ερεθίσματα ώστε να ανοίξει μια κουβέντα γύρω από το ζήτημα. Θα ήταν ιδιαίτερα θετικό εάν αυτή η κουβέντα αναπτυσσόταν χωρίς δογματισμούς, χωρίς να φοβηθούμε να πάρουμε θέση σε μια σειρά από ζητήματα που θα προκύψουν καθώς αντιλαμβανόμαστε πως η ζωή της μαύρης γυναίκας δεν διαφέρει από αυτή της λευκής ή από αυτή της αγελάδας ή από αυτή του εμβρύου. Για μας το ζήτημα της έκτρωσης καταπιάνεται επιφανειακά από πλήθος κόσμου με αποτέλεσμα να αποκτάει απλά φανατικούς “φίλους” ή “εχθρούς” χωρίς να αναλύεται η βάση του. Δεν υπάρχει ποτέ ένα ξερό “ναι” ή “όχι” σε τέτοια ζητήματα, υπάρχει όμως “τι συνθήκες και τι περιστάσεις υπάρχουν”. Αντιλαμβανόμαστε πως το κυριότερο κομμάτι το οποίο επιβάλει στο σήμερα την λύση της έκτρωσης για μια γυναίκα είναι το κοινωνικό προτσές, δηλαδή το υπάρχον καταπιεστικό σύστημα που βασίζεται και αναπαράγει την πατριαρχία, τον ρατσισμό, την κοινωνική απομόνωση, τις κοινωνικές δομές του “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια”, την καταπίεση των γυναικών και τις διακρίσεις παντός τύπου μέσα στους αιώνες. Ας προβληματιστούμε και για τον ρόλο της βιομηχανίας της έκτρωσης η οποία έχει στήσει μια πολύ χοντρή μπίζνα, με την αρωγή όλων αυτών των διαχωρισμών που αναφέραμε. Ας προβληματιστούμε τέλος και για τις κοινωνικές νόρμες που επιτάσσουν το πως πρέπει να κυοφορήσεις, πως πρέπει να γεννήσεις, πως πρέπει να θηλάσεις, αν θα θηλάσεις ή όχι, αν θα κάνεις εμβόλια, πως θα ταΐσεις τα παιδιά σου, αν θα τους δώσεις κρέας και γάλα, αν θα τα στείλεις στο σχολείο και μια σειρά ακόμα διαχωρισμών και ορισμού “φυσιολογικού” και “προβληματικού” που αναπτύσσονται έπειτα από την γέννα του εμβρύου.

Προβληματιζόμαστε για το αν τα άτομα στην “Συνέλευση για την Αντισπισιστική Δράση” δείχνουν τον ίδιο ζήλο για το ζήτημα της έκτρωσης αλλά και της στείρωσης όταν δεν έχει να κάνει με το δικό τους κορμί αλλά με το κορμί μιας σκύλας ή μιας γάτας για παράδειγμα. Υπάρχουν πάρα πολλές ομάδες και κοινωνικές τάσεις που είναι ενάντια στις εκτρώσεις, επιμελώς όμως η εν λόγω συνέλευση ανέφερε τις ομάδες αυτές που θα συντελούσαν στο να φαίνεται πιο αληθοφανές το κείμενο της. Δεν μας είπε όμως, όπως σωστά είχε προβλέψει στο κείμενο του, ο Bond, αν θεωρεί τους Malcom X, Martin Luther King και John Africa όμοιους με τους φασίστες που κυνηγούσαν και εκτελούσαν έγκυες γυναίκες. Δεν μας είπαν τα άτομα που συμμετέχουν στην συνέλευση αν βρίσκουν κοινά πατήματα στο κίνημα των Ρασταφάρι όπου φιλοσοφικά είναι ενάντια στην έκτρωση για παγανιστικούς/θρησκευτικούς λόγους θα λέγαμε, με τις φασιστικές επιθέσεις της ΚΚΚ. Αναρωτιόμαστε επίσης αν λέγοντας τα όλα αυτά αποτελούμε κι εμείς ένα “παράδειγμα προς αποφυγή”, αν αποτελούμε ιδεολογικά μεταμφιεσμένους φασίστες που τόλμησαν να μιλήσουν για την αυτοδιάθεση “ενός μάτσου κυττάρων”, δηλαδή των εμβρύων. Εδώ δεν εξετάζουμε ιδεολογική ταύτιση, έχουμε ούτως ή άλλως σοβαρές πολιτικές διαφωνίες με τα ονόματα και τα κινήματα που αναφέρθηκαν αλλά στο αν θεωρούνται τα συγκεκριμένα παραδείγματα, παραδείγματα φασιστικών τάσεων που παλεύουν για την καταστολή της γυναικείας αυτοδιάθεσης. Η αυτοθυματοποίηση είναι πραγματικά πολύ προβληματικό μονοπάτι όταν χρησιμοποιείται εργαλειακά για να αναδειχθούν θεματικές από το να ανοίγονται στα ίσα με το θάρρος και το θράσος της γνώμης μας.

Το κύριο ζήτημα βέβαια σε όλη αυτή την υπόθεση δυστυχώς δεν είναι το θέμα της έκτρωσης αλλά κάποια “ατοπήματα” που μάλλον “ξέχασε” η συνέλευση να αναφέρει. Την Παρασκευή 15 Απριλίου στην κατάληψη Πατησίων και Σκαραμαγκά πραγματοποιήθηκε συλλογική κουζίνα με σκοπό την ενημέρωση κόσμου για την υπόθεση του Walter Bond και παράλληλα ότι έσοδα θα έβγαιναν θα πήγαιναν για την δημιουργία μπροσούρας με διάφορα μεταφρασμένα κείμενα του Walter για την οικονομική, ηθική και πολιτική υποστήριξη του. Σημαντικό στοιχείο που αξίζει αναφοράς είναι το γεγονός ότι η Συνέλευση της Αντισπισιστικής Δράσης δεν είχε προετοιμάσει κάποια εισήγηση για την υπόθεση του Walter Bond και ζητήθηκε 5 λεπτά προτού ξεκινήσει η εκδήλωση από κόσμο που έτρεχε την υπόθεση του στην Μυτιλήνη και ήταν παρών στην εκδήλωση της Αθήνας να διαβάσει την εισήγηση που είχε γραφτεί για την Μυτιλήνη και που προφανώς εξέφραζε αποκλειστικά τις γραφούσες οι οποίες είχαν διαφορετικά χαρακτηριστικά και δεν ήταν όλες παρούσες ώστε να δοθεί η συγκατάθεση τους. Επίσης γνωρίζουμε κι αν θέλει ας βγει ανοιχτά να μας διαψεύσει η Συνέλευση ότι τα κείμενα που ήταν αναρτημένα στον ιστότοπο της για την υπόθεση του Walter, ήταν μεταφρασμένα ή γραμμένα από κόσμο που δεν συμμετέχει στην εν λόγω συνέλευση. Όλα αυτά αναφέρονται, όχι προφανώς σε ένα πλαίσιο προσωπικού κατινισμού αλλά με ξεκάθαρo πολιτικό πρόσημο στη προσπάθεια που κάνουμε ώστε να αντιληφθούμε τι είδους αλληλεγγύη “αποσύρει” ακριβώς η Συνέλευση για την Αντισπισιστική Δράση από το πρόσωπο του Walter Bond. Το ανέβασμα μεταφρασμένων ή γραμμένων από άλλους κειμένων που αναφέρονται στην υπόθεση του; Μιλάμε λοιπόν για μια απλή φιλοξενία κειμένων στον ιστότοπο της και γι’ αυτό γίνεται τόσος ντόρος;

Το ζήτημα όμως που πυροδότησε την συγγραφή του συγκεκριμένου κειμένου είναι κάτι πολύ παραπάνω από μια απλή αναφορά και κριτική στο τι θεωρείται “αλληλεγγύη” και τι όχι, και με ποιον τρόπο δημιουργούνται “εργολάβοι αλληλεγγύης”. Πληροφορηθήκαμε λοιπόν πρόσφατα ότι τα χρήματα που βγήκαν από εκείνη την ημέρα στην εκδήλωση στην κατάληψη της Σκαραμαγκά, δεν θα δοθούν για την δημιουργία μπροσούρας για την υπόθεση του Walter (που γι’ αυτό το γεγονός είχε καλεστεί ανοιχτά πολιτικός κόσμος) και ότι έχουν ήδη δοθεί για την υπόθεση άλλου πολιτικού κρατούμενου. Δεν θα αναφέρουμε το όνομα του άλλου κρατούμενου καθώς για εμάς το ζήτημα δεν είναι να μπούμε σε ένα παιχνίδι του “ποιος τα άξιζε ή όχι αυτά τα χρήματα” ενώ οι σύντροφοι μας βρίσκονται όμηροι στα χέρια της εξουσίας. Δεν θα αναλωθούμε σε ανούσιες και απολιτικές κουβέντες πάνω στις πλάτες τους. Το ζήτημα για εμάς είναι πως έχουμε μια στεγνή εξαπάτηση του κόσμου που συμμετείχε στην εν λόγω εκδήλωση και έδωσε τα λεφτά του γι’ αυτόν τον σκοπό. Το ζήτημα για εμάς είναι πως μέσα στον χώρο συνεχίζουν να αναπτύσσονται αισχρά νταβατζιλίκια πάνω σε πλάτες πολιτικών κρατούμενων. Το ζήτημα για εμάς απέναντι σε “πολιτικά υποκείμενα” που ασκούν ιδιοκτησιακές λογικές πάνω σε κινηματικά ταμεία είναι πως μας βρίσκει καθαρά εχθρικούς. Αυτά τα χρήματα δεν ανήκουν σε καμία και κανέναν παρά μονάχα στους σκοπούς που διενεργούνται. Το ζήτημα είναι πως καμία αλληλεγγύη δεν υπήρξε ποτέ ώστε να “αποσυρθεί” κιόλας, καθώς τα χρήματα ποτέ δεν πήγαν για την υπόθεση του Bond. Το ζήτημα είναι πως θέσαμε όλα αυτά τα ζητήματα με διάφορους τρόπους εδώ και 2-3 εβδομάδες στην Συνέλευση για την Αντισπισιστική Δράση αλλά το μόνο το οποίο δεχθήκαμε ήταν η αλαζονική σιωπή των μελών της.

Το ξεκαθαρίζουμε μία και καλή. Η αλληλεγγύη δεν είναι μάρκα από πατατάκια που άλλοτε πάει καλά και “τρέχει” το προϊόν και άλλοτε το αποσύρουμε γιατί το προϊόν δεν πήγε όπως θα θέλαμε. Δεν αναζητούμε καμία ταυτοποίηση καθαρότητας ώστε να βγούμε ανοιχτά και να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας απέναντι σε έγκλειστους συντρόφους μας. Είμαστε επιθετικά προσκείμενοι σε “πολιτικά υποκείμενα” που καταχράζουν κινηματικά ταμεία και τα χρησιμοποιούν με βάση τις όποιες κατά καιρούς ορέξεις τους, χωρίς να λογαριάζουν κόσμο που ήταν παρών σε εκδηλώσεις και άφησε τα λεφτά του για έναν συγκεκριμένο σκοπό. Με αφορμή τον υποτιθέμενο εκφασισμό του Walter Bond ή την μετατροπή οικοακτιβιστών σε ρουφιάνους στην υπόθεση Greenscare, ακούστηκαν πολλά τις τελευταίες ημέρες, ότι οι αντισπισιστές και αντισπισίστριες είναι έτσι γενικώς και λειτουργούν προβληματικά. Να υπενθυμίσουμε βέβαια πως αυτές οι λογικές είναι καθαρά λογικές τσουβαλιάσματος και μαντριών. Με αυτές τις λογικές, ίδιοι είναι και όλοι οι αντιφασίστες και όλες οι αναρχοφεμινίστριες και όλες οι queer και όλοι οι αναρχοσυνδικαλιστές και ο κατάλογος μακραίνει. Σίγουρα κάμποσος κόσμος συνεργάστηκε με την αστυνομία στην υπόθεση Greenscare, αλλά υπάρχει και άλλος τόσος κόσμος που του καταστράφηκε η ζωή με αφορμή αυτή την υπόθεση, και μάλιστα προετοιμάζεται μια μπροσούρα για την εν λόγω θέμα. Λίγο σεβασμό λοιπόν στον κόσμο που συνεχίζει να στέκεται με αξιοπρέπεια μέσα στα κρατικά κελιά. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Walter Bond βρίσκεται φυλακισμένος και μάλιστα όταν την πρώτη φορά οι μπάτσοι προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να τον κάνουν να συνεργαστεί μαζί τους το μόνο που κατάφεραν ήταν μια τρύπα στο νερό. Αντίθετα ο μεγαλοβαρώνος ναρκωτικών Steve Gomez, του οποίου είχε μπουρλιοτιάσει την αποθήκη ο Bond (δράση που τον οδήγησε και στην πρώτη φυλάκιση του) ρουφιάνεψε 18 άτομα για να την βγάλει καθαρή και είχε επικηρύξει την ζωή του συντρόφου μας με μερικές χιλιάδες δολάρια. Τέλος να πούμε πως σκοπεύουμε να μεταφράσουμε και το κείμενο της “Συνέλευσης για την Αντισπισιστική Δράση” καθώς και το δικό μας στα αγγλικά και να τα στείλουμε στην Αμερική, καθώς δεν εμπιστευόμαστε για κανέναν λόγο τα άτομα της εν λόγω συνέλευσης ότι θα προχωρούσαν στην αντίστοιχη ενημέρωση του ίδιου του Walter Bond.

Ζώα και Αυτοδιάθεση

• Continue reading Περί Μαυροπράσινης εργολαβίας…
• 3 Comments on Περί Μαυροπράσινης εργολαβίας...
• Filed under:
  • Walter Bond,
  • Αγωνιστές για την Ολική Απελευθέρωση,
  • Ανακοινώσεις,
  • Εκτρώσεις,
  • Κρατική Καταστολή,
  • Μπροσούρες,
  • Σπισισμός και Ολική Απελευθέρωση,
  • Φυλακές