Φυλακές

20 Μάρτη, διεθνής μέρα δράσεων αλληλεγγύης για το σύντροφο Λουσιάνο Πιτρονέγιο (Τορτούγα)

  • March 11, 2012

 

ΠΟΤΕ ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ
ΠΟΤΕ ΜΕΤΑΝΙΩΜΕΝΟΙ

Την 1η Ιούνη 2011 ο Λουσιάνο «Τορτούγα», 23 ετών, τοποθετεί έναν εκρηκτικό μηχανισμό σε ένα υποκατάστημα της τράπεζας Santander, στο Σαντιάγο της Χιλής, συμμετέχοντας έτσι στην αντεξουσιαστική επίθεση, που αναπτύσσεται εδώ και χρόνια χωρίς αρχηγούς ούτε σύνορα, και χτυπώντας με άμεσο τρόπο σύμβολα του κράτους και του Κεφαλαίου.

Στις 20 Μάρτη 2012 θα διεξαχθεί η ακροαματική διαδικασία στη δημόσια δίκη ενάντια στο σύντροφο, για τον οποίο η εισαγγελία ζητά 15 χρόνια φυλάκισης, σύμφωνα με τον αντιτρομοκρατικό νόμο.

Οι μαχητές/μαχήτριες όλου του κόσμου δεν μπορούμε να παραμείνουμε σιωπηλοί βλέποντας να δικάζουν τον αδερφό μας. Να καταστρέψουμε τις λογικές του Κεφαλαίου. Να υπερασπιστούμε τον σύντροφο και την εξεγερσιακή του πράξη, με κάθε μορφή επίθεσης που μπορούμε να φανταστούμε.

Στον πόλεμο ενάντια στην εξουσία…
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΧΗΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ!

πηγή

Αναδημοσίευση από: Contra Info

Βαρκελώνη, Καταλονία: Εμπρηστική επίθεση σε φορτηγό εταιρείας παραγωγής και διανομής αβγών

  • February 25, 2012

Εκατομμύρια ζώων δολοφονούνται κάθε χρόνο για την ανθρώπινη κατανάλωση. Οι κότες κλείνονται σε χώρους 10 επί 16 εκατοστά για ολόκληρη τη ζωή τους. Και εμείς τι κάνουμε;

Σηκώνουμε πανό και κατεβάζουμε τα μούτρα θλιμμένοι για να νιώσει ο κόσμος συμπάθεια για τα ζώα, όταν στην πραγματικότητα είμαστε εμείς αυτοί προς τους οποίους δείχνουν συμπόνια.

Μπορούμε να μάθουμε στον κόσμο ότι τα ζώα είναι αδέρφια μας, ότι υποφέρουν, ότι νιώθουν ικανοποίηση ή ότι φοβούνται. Αλλά πιστεύουμε ότι για να πλησιάσουμε στην Απελευθέρωση των Ζώων, πρέπει να γαμήσουμε την εκμεταλλευτική βιομηχανία, μιας και είναι το χρήμα που κάνει κουμάντο στην κοινωνία και όχι τα συναισθήματα. Είναι για αυτόν τον λόγο που αποφασίσαμε να φοκάρουμε ένα φορτηγό διανομής αβγών, πάνω στο οποίο το σήμα μιας «χαμογελαστής» κότας επιχειρεί να μας κάνει να πιστέψουμε πόσο χαρούμενες είναι στις γαμοφυλακές για ζώα. Το κάναμε για να επιτεθούμε οικονομικά σε μια εταιρεία που αποκομίζει τα οφέλη της από εκατομμύρια κότες που υποφέρουν έγκλειστες και δεν μπορούν να ζήσουν τη ζωή τους σύμφωνα με τις ανάγκες τους.

Αλλά δεν μένουμε σε αυτό. Η φωτιά αυτής της κρύας νύχτας φωτίζει και ζεσταίνει το αίσθημα της εξέγερσης, χωρίς να περιορίζεται μόνο στην Απελευθέρωση των Ζώων, αλλά μαρκάρει και ένα μονοπάτι προς τις φλόγες που ανάβουν στην Ελλάδα, στην Χιλή, εδώ στην Βαρκελώνη και σε οποιοδήποτε τόπο ο εξεγερσιακός αγώνας χτυπάει τα κράτη, ξερνώντας λόγια και χειρονομίες αγάπης και οργής. Οργή ενάντια σε καθετί που μας μετατρέπει σε σκλάβους, οργή που μας κάνει να δούμε πώς η Γη υποφέρει κάτω από τα πόδια μας και πώς όλα τα ζώα που ζουν σε αυτή υπόκεινται στην απληστία της ανθρωπότητας. Και Αγάπη για την ανταρσία, για το αληθινό, για τα αδέρφια και τους φίλους μας που βρίσκονται έγκλειστοι σε κλουβιά σε όλο τον κόσμο, απ’ όποιο είδος και αν βαστάνε.

Γι’ αυτό, αφιερώνουμε την δράση μας στους κρατούμενους στον αγώνα στην Ισπανία, που από κοινού με την καμπάνια ΦΥΛΑΚΗ=ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ, πρωταγωνιστούν σε ημερήσιες απεργίες πείνας, καταγγέλλοντας τις τρισάθλιες συνθήκες τις οποίες αντιμετωπίζουν οι κρατούμενοι στην Ισπανία και την δολοφονική φύση του σωφρονιστικού συστήματος.

Αυτή η εμπρηστική χειρονομία μας κάνει να νιώθουμε αξιοπρεπείς, μας επιβεβαιώνει ξανά ως άτομα, μιας και το να επιτεθούμε είναι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε όταν πια δεν έχουμε άλλο μέσο άμυνας…

Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων – Εμπρηστικός πυρήνας για την Συνολική Απελευθέρωση Bill Rodjers

«Ορισμένες ανθρώπινες κουλτούρες διεξάγουν εδώ και χιλιετίες πόλεμο ενάντια στην Γη. Επιλέγω να αγωνίζομαι πλάι στις αρκούδες, στα λιοντάρια των βουνών, στους ασβούς, στις νυχτερίδες, στους κάκτους σαγουάρους, στα ρόδα του γκρεμού και σε καθετί άγριο. Είμαι απλά η πιο πρόσφατη απώλεια σε αυτόν τον πόλεμο. Αλλά σήμερα δραπέτευσα απ’ την φυλακή —επιστρέφω σπίτι, στην Γη, στον τόπο καταγωγής μου. Μπιλ, 21-12-05 (το χειμερινό ηλιοστάσιο)».

Αναδημοσίευση από: Contra Info

Ανακοίνωση στα Ισπανικά

Aνάληψη Ευθύνης του ALF/ELF/FAI στην Ρωσία

  • February 25, 2012

Δύο πύργοι κινητής τηλεφωνίας πυρπολήθηκαν νότια της Μόσχας. Ο εξοχικός οικισμός που αποφασίσαμε να σαμποτάρουμε είναι ένα δημοφιλές στέκι ανάμεσα στους κυνηγούς. Και όχι μόνο αυτό.  Οι κάτοικοι του συγκεκριμένου οικισμού αποφάσισαν να συμβάλουν στην κακομεταχείρηση της άγριας ζωής  και ξεκίνησαν δύο εμπορικά κέντρα με ψαρικά είδη. Μεγαλώνουνε ψάρια με αποκλειστικό σκοπό να τα ψαρεύουνε οι τουρίστες.

Έτσι σε ένα εορταστικό χειμωνιάτικο πνέυμα ( Πρωτοχρονιά και ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου) αποφασίσαμε να τους στείλουμε ένα μύνημα αγάπης και αρμονίας. Ο ένας πύργος κάηκε ολοσχερώς, ενώ ο άλλος υπέστη σοβαρές ζημιές.

Χρησιμοποιήσαμε αυτοσχέδιους εμπρηστικούς μηχανισμούς με 1.5L βενζίνης/κηροζίνης.

Λόγια αλληλεγγύης και υποστήριξης στον Marco Camenish, στα μέλη της FAI Ινδονησίας (φυλακισμένους και καταζητούμενους) και στους Silvia, Costa και Billy.

Tον σεβασμό μας και την ολοκληρωτική μας συμπαράσταση στις δράσεις που πραγματοποιούν οι ITS (Ατομικότητες που Τείνουν προς το Άγριο), όπως επίσης και στις υπόλοιπες οργανώσεις που δρούν για την απελευθέρωση των ζώων και της γής.

Ζήτω το ΑLF/ELF

Ζήτω η FAI

Με αγάπη

ALF/ELF- περιφέρεια της Μόσχας/FAΙ

Αναδημοσίευση από: Athens Indymedia

Αρχική ανάρτηση ανακοίνωσης: Bite Back

Ελβετία: Δήλωση του οικοαναρχικού κρατουμένου Λούκα «Μπίλλυ» Μπερνασκόνι

  • February 24, 2012

Η φυλακή μάς διαχωρίζει σωματικά από τους αγώνες. Μας απομονώνει απ’ τους αγαπημένους μας κι από την καθημερινή μας συνενοχή στα μονοπάτια του αγώνα, αποστερώντας μας τις ίδιες μας τις επιθυμίες. Παρ’ όλα αυτά, δεν καταφέρνει να τους βγάλει απ’ το κεφάλι μας, ούτε και την πάλη από το πνεύμα μας. Απεναντίας, η οργή και το μίσος που νιώθουμε γι’ αυτούς τους τοίχους και τους δεσμοφύλακές μας τα ριζώνουν όλα αυτά ακόμα πιο βαθιά μες στην ψυχή μας, μέσα στη σάρκα μας.

Η σκέψη γίνεται ακόμα πιο έντονη απ’ ό,τι έξω: «Τι μπορώ να κάνω;» Έτσι, όταν εμφανίζονται ευκαιρίες να συμμετάσχει κανείς μέσα από αυτούς τους τοίχους σε κινητοποιήσεις που γίνονται εκτός των τειχών, αυτό βιώνεται ως κάτι πολύ παραπάνω από συμβολικό. Είναι μία στιγμή που αρπάζω και την κάνω εξολοκλήρου δικιά μου, βαθιά μέσα μου, όπου κανένας ανθρωποφύλακας, κανένας μπάτσος, κανένας άλλος που σκοπεύει να καταχραστεί την εξουσία του, δε θα ’χει το ελεύθερο μήτε ν’ αγγίξει μήτε να κοιτάξει. Εκεί, μέσα μας, όπου τίποτα δεν είναι συμβολικό, αλλά τα πάντα συντείνουν σε ένταση.

Ηγέτες κάθε είδους κυριαρχίας (πολιτικοί και εργολάβοι, των μίντια και των μέσων αποχαύνωσης) θα συναντηθούν φέτος στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός. Εκεί θα αντιμετωπίσουν ο ένας τον άλλο με πληθώρα θεμάτων, με σκοπό να ανιχνεύσουν τα καινούργια εκείνα μοντέλα που θα εδραιώσουν ακόμα βαθύτερα τα προνόμιά τους και θα τους επιτρέψουν να πλουτίσουν ακόμα περισσότερο. Ανάμεσα σε αυτά τα θέματα, ένα που ξεχωρίζει είναι το σχετικό με τα «νέα τεχνολογικά κοινωνικά πρότυπα» και συγκεκριμένα «το επόμενο κύμα τεχνολογικών καινοτομιών, ειδικότερα στις επιστήμες της ζωής, στη νανοτεχνολογία, στην τεχνητή νοημοσύνη».

Είναι πασίγνωστο ότι οι καιροί κρίσης είναι πολύ ευνοϊκές περίοδοι για την άρχουσα ελίτ, ώστε να προωθήσει μεθόδους που πρωτύτερα ήταν ανέφικτες, εισάγοντας έτσι αλλαγές που επιτρέπουν στο σύστημα να παγιώσει ακόμα καλύτερα την εξουσία του πάνω στη ζωή του καθενός και της καθεμιάς. Οι κρίσεις είναι, στην πραγματικότητα, αυτό που χρειάζεται το σύστημα για να ανακαινίσει το ίδιο και τον κόσμο γύρω του.

Στις μέρες μας, ένα πρόβλημα που μας αναγκάζουν με εξοντωτική επιμονή να αναγνωρίσουμε δεν έχει να κάνει τόσο με την κλιματική αλλαγή (που για κάποιους συνιστά απάτη, αφού οι μεγάλες εταιρείες, παρά την «πράσινη» εικόνα που προβάλλουνε, δε δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για τον πλανήτη, αλλά τον βλέπουνε σαν εργαλείο προς εκμετάλλευση ώστε να εξασφαλίσουνε τις επιχειρήσεις τους), όσο με την αναγκαιότητα ανεύρεσης καινοτομιών, με σκοπό τη διαιώνιση αυτής της σκατένιας κοινωνίας· μέσω της απάλειψης ή της καθυστέρησης των πιο ορατών αρνητικών πτυχών της, όπως οι οικολογικές ανισορροπίες με τις επιπτώσεις τους στην κλιματική αλλαγή, ή η εξάπλωση των ασθενειών που ενσκήπτουν στην υγεία μας.

Βρίσκονται λοιπόν σ’ ένα σημείο καμπής, και σκαρφίζονται ένα κόλπο ανανέωσης το οποίο θα εγγυηθεί τη διαιώνιση του υπάρχοντος συστήματος εκμετάλλευσης, παρά τις ανισορροπίες και τις ανομίες που έχουν συσσωρευτεί όλα αυτά τα χρόνια, ιδίως από την τελευταία μεταπολεμική περίοδο. Ο στόχος τους δεν είναι να λυθούν οι ανισορροπίες που έχουν προκληθεί, γιατί η πραγματική τους επίλυση θα προϋπόθετε και την αμφισβήτηση του ίδιου του συστήματος στη βάση της λειτουργίας του. Με έναν πολύ πιο απλό και επιτήδειο τρόπο, απλώς πηδάνε από πάνω και με τα δυο πόδια, μεταθέτοντας τις επιβλαβείς επιπτώσεις σε νέα, πολυπλοκότερα και βαθύτερα επίπεδα, ώστε να μην μπορούν εύκολα να συνδεθούν απευθείας με το σύστημα απ’ το οποίο εξαρτόμαστε, ούτε με τις θεμελιώδεις παραγωγικές του δυναμικές.

Σε αυτό το πνεύμα, οι νανοτεχνολογίες και οι βιοτεχνολογίες έχουνε πολλά υποσχόμενες πτυχές, και το ίδιο ισχύει για όλες τις πτυχές ή τους παραγωγικούς τομείς του τεχνοβιομηχανικού συστήματος στο οποίο ζούμε. Θα συζητήσουνε γι’ αυτά στο Νταβός, γιατί στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ οι «μεγαλο»-βιομήχανοι και οι εργολάβοι παγκόσμιου βεληνεκούς μπορούν να συναντήσουν «μεγαλο»-επιστήμονες και πρωτοπόρους της υψηλής τεχνολογίας, από τους οποίους εμπνέονται, και μετά να πάνε για ένα ποτό με κάποιους «μεγαλο»-χορηγούς με σκοπό να τους πείσουν να επενδύσουν, και μετέπειτα το κουβεντιάζουν και με κάποια κυβερνητική αρχή (ή και μη κυβερνητική· συχνά οι ρόλοι είναι λίγο θολοί), προκειμένου να τους εκθέσουν τα οφέλη των επερχόμενων εξελίξεων και ερευνών. Η στιγμή στο Ντάβος είναι μία προνομιακή στιγμή. Εκεί είναι που τα αφεντικά αυτού του κόσμου και οι συνεργοί τους (επιστήμονες και μίντια) εμπνέονται προς νέες κοινές (μεταξύ τους) στρατηγικές για να πλουτίσουν περισσότερο, να θωρακίσουν τα προνόμια και την κυριαρχία τους, επιβεβαιώνοντας με φυσικότητα την τάση των τελευταίων χρόνων προς μία αίσθηση κοινωνικής και οικολογικής ευθύνης (μία βιτρίνα).

Για την ακρίβεια, ως προς τις νανοτεχνολογίες, ένα από τα σημεία-κλειδιά κατά τη διάρκεια των συνόδων του Νταβός συγκεκριμένα θα αφορά «την κατανόηση και του παραμικρού κινδύνου, προτού απρόβλεπτες συνέπειες επηρεάσουν αρνητικά τη δημόσια στήριξη της νανοεπιστημονικής έρευνας».

Ξεκάθαρο δεν είναι; Η ανησυχία τους δεν αφορά την επικινδυνότητα που εμπεριέχεται σε όλα αυτά, αλλά κατά πόσο ο κόσμος θα συνεχίσει να θεωρεί την προώθησή τους σαν επιστημονικό θαύμα, και να μην του περάσει καν απ’ το μυαλό ν’ απαρνηθεί τα κάθε λογής προϊόντα, όπως έχει ήδη συμβεί (κι εξακολουθεί να συμβαίνει) με τις βιοτεχνολογίες στον τομέα της διατροφής, δεδομένου ότι η ανάπτυξή τους μπορεί να αποβεί καθοριστική για την αναστήλωση του τρέχοντος συστήματος, και μάλιστα να του φτιάξουν μία πιο σεβαστή μόστρα, και κατά συνέπεια να το καταστήσουν ακόμα πιο κυριαρχικό. Κι αυτό συμβαίνει χάρη σε αυτή την κρίση.

Με σκοπό να συμμετάσχω από εδώ μέσα στους αγώνες που συμβαίνουν έξω, κατά τη διάρκεια της εβδομάδας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, από τις 20 μέχρι τις 29 Ιανουαρίου, απέχω από το συσσίτιο και την εργασία, που στις ελβετικές φυλακές είναι καταναγκαστική. Αυτή η άρνησή μου αποτελεί επίσης μία απάντηση προς την πρόσφατη απομόνωση που υπέστη η Σίλβια μες στην ψυχιατρική πτέρυγα των γυναικείων φυλακών του Χίντελμπανκ, όπως και στην απόφαση της διοίκησης των φυλακών να μην επιτρέπει επισκεπτήριο φίλων και συντρόφων χωρίς την ύπαρξη διαχωριστικού γυαλιού, αλλά και ως υποστήριξη του Μάρκο Καμένις, που η ακρόαση για την αποφυλάκισή του υπό περιοριστικούς όρους θα διεξαχθεί μέσα στους επόμενους μήνες (αναμένεται τον Μάιο του 2012).

Αρπάζω την ευκαιρία ν’ ανταποδώσω τις αγκαλιές συνενοχής και αλληλεγγύης στους συντρόφους που κρατούνται σε Ελλάδα, Χιλή (δύναμη, Τορτούγα!), Μεξικό, Ρωσία, Λευκορωσία, Γερμανία, Ισπανία, Ηνωμένες Πολιτείες, Ηνωμένο Βασίλειο και οπουδήποτε στον κόσμο· στους συντρόφους του Φουοριλουόγκο στην Μπολόνια που δικάζονται, στον κόσμο από τη Φλορεντία και στους αντιφασίστες από το Κούνεο, στους εξεγερμένους που συνελήφθησαν ή φορτώθηκαν με διώξεις στη Βαλ ντι Σούζα και σε όποιον/-α αγωνίζεται εντός κι εκτός άθλιων τειχών.

Από ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης κοινωνικής επανένταξης
Ρέγκενσντορφ, 15 Ιανουαρίου 2012
«Μπίλλυ»

Αναδημοσίευση από: Contra Info

Χιλή: Ανάκληση του κατ’ οίκον περιορισμού για τον σύντροφο Τορτούγα

  • February 15, 2012

13 Φλεβάρη 2012

Διαδίδουμε την τελευταία εξέλιξησε σχέση με το σύντροφο Λουσιάνο Πιτρονέγιο («Χελώνα»), ο οποίος θα βγει από τη φυλακή Σαντιάγο 1 απόψε και θα μεταφερθεί στο σπίτι της μητέρας του, όπου θα τεθεί σε κατ’ οίκον περιορισμό. Η απόφαση αυτή εκδόθηκε κατά την ακροαματική διαδικασία που διεξήχθη σήμερα, περίπου στις 15.00.

Στέλνουμε στο σύντροφό μας μια γερή αγκαλιά. Προς το παρόν, θα μπορεί να κρατά μακριά του τα σιχαμένα και δουλικά χέρια των υποτακτικών δεσμοφυλάκων τού βασανιστικού θεσμού της «Gendarmeria» (αρμόδιας για το σωφρονιστικό σύστημα στη Χιλή).

Δύναμη, Τορτούγα, και άλλο ένα βήμα προς τα εμπρός!

 

 

 

 

 

 

Update 17 Φλεβάρη 2012

Το εφετείο του Σαντιάγο αποφάνθηκε την ανάκληση του καθεστώτος κατ’ οίκον περιορισμού του συντρόφου Λουσιάνο Πιτρονέγιο. Οι εφέτες επικαλέστηκαν τους εξής λόγους για να τον ξανακλείσουν πίσω από τα σίδερα: α) θεωρείται «κίνδυνος για την κοινωνία», β) ενδέχεται να διαφύγει από τη χώρα, μιας και έχει διπλή ιθαγένεια (χιλιανή και ιταλική), καθώς επίσης έγκυρο διαβατήριο, γ) διατηρείται σε «καλή κατάσταση υγείας» (!) η οποία δε δικαιολογεί τον κατ’ οίκον περιορισμό. Το δικαστικό αυτό πραξικόπημα βασίστηκε, τέλος, στο «γράμμα προς τις αδάμαστες καρδιές», που κοινοποίησε ο Λουσιάνο πριν από μερικές βδομάδες, διώκοντας έτσι επίσης μία απάντηση του εξεγερσιακού πολιτικού κρατουμένου προς την αμείωτη αλληλεγγύη μας ανά τον κόσμο.

Κάτω τα ξερά σας από τον Τορτούγα!
Λευτεριά σε όλους τους ομήρους του κράτους!

περισσότερα στο war on society

Αναδημοσίευση από: Contra Info (link 1) και Contra Info (link 2)

Περί Μαυροπράσινης εργολαβίας…

  • February 13, 2012

Το ζήτημα της αλληλεγγύης για μας ήταν ανέκαθεν ένα ζήτημα ιδιαίτερα φλέγον καθώς και ζωτικής σημασίας μέσα στο σημερινό καταπιεστικό σύστημα. Φλέγον γιατί ως θεματική πάντα δημιουργούσε πολύ έντονες διαμάχες μεταξύ των προσώπων που προσπαθούσαν να την αναλύσουν, που αναζητούσαν πολιτικά εργαλεία για το φιλτράρισμα της, που έφτανε στο σημείο να δημιουργεί στρατόπεδα διάφορων αποχρώσεων ενώ παράλληλα αναδείκνυε “χριστιανούς” και “εργολάβους”. Ζωτικής σημασίας γιατί συμβάλει στην ανάπτυξη δομών αντίστασης απέναντι στο υπάρχον, βαθαίνει τις κοινωνικοπολιτικές συντροφικές σχέσεις, αναδεικνύει προοπτικές σύνθεσης και πολιτικής πολυμορφίας ενώ παράλληλα ανάλογα με την περίσταση αποτελεί ένα σημαντικό οικονομικό, ενημερωτικό, ηθικό και πολιτικό προπύργιο μεταξύ των ατόμων που την μοιράζονται. Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την αλληλεγγύη ως μια μάχη μεταξύ συντρόφων που είναι όμηροι της κυριαρχίας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και παλεύουν για την καταστροφή της. Υπό αυτό το πρίσμα αποφασίσαμε να τοποθετηθούμε στα πρόσφατα γεγονότα μαυροπράσινης εργολαβίας που διενεργήθηκαν από την “Συνέλευση για την Αντισπισιστική Δράση” για την υπόθεση του φυλακισμένου αγωνιστή για την Ολική Απελευθέρωση Walter Bond. Αναφερόμαστε στο κείμενο που δημοσιεύθηκε πρόσφατα από την εν λόγω συνέλευση καθώς και την “απόσυρση” της αλληλεγγύης της από τον παραπάνω σύντροφο.

Τους τελευταίους μήνες λοιπόν έχει ενταθεί η κουβέντα γύρω από την υπόθεση του Walter Bond και πιο συγκεκριμένα για την στάση του καθώς διαφαίνεται απ’ όσα λέει στα τελευταία κείμενα του ότι πέρασε μια διαδικασία αλλαγής της κοσμοθεωρίας του και πιο συγκεκριμένα προς την κατεύθυνση της υιοθέτησης της vegan hardline ηθικής. Ήδη κάμποσα από αυτά τα κείμενα έχουν ήδη δημοσιευθεί στο FeraeNaturaeXVX ενώ στο κείμενο του για την υπόθεση της άμβλωσης είχαμε κάνει στο Ζώα και Αυτοδιάθεση και μια αντίστοιχη κριτική για το ζήτημα της στάσης του, τον δογματικό τρόπο που εξέθετε κάποιες ιδέες του καθώς και του ζητήματος της αλληλεγγύης στο πρόσωπο του από διάφορα “πολιτικά υποκείμενα” που ξαφνικά από “σύντροφος” τους μετατράπηκε σε “φασίστα”. Όπως είχαμε ξεκαθαρίσει τότε ο Walter Bond συνεχίζει να παραμένει σύντροφος μας, ο οποίος αποτελεί όμηρο της κυριαρχίας και παλεύει για την καταστροφή της με τον δικό του τρόπο, μαζί με όλα τα θετικά ή αρνητικά χαρακτηριστικά τα οποία και συνθέτουν την πολιτική του στάση. Η άποψη αυτή παραμένει σταθερή και επιθετικά κριτική προς διάφορες και διάφορους μαυροπράσινους εργολάβους που επέλεξαν τον Walter ώστε να φτύσουν το φαρμάκι της πολιτικής τους μισαλλοδοξίας και της αδυναμίας τους να κάνουν μια σφαιρική και όχι μονόπλευρη πολιτική ανάλυση.

Όσον αφορά το ζήτημα της άμβλωσης αυτής καθαυτής σίγουρα δεν εκτιμάμε πως μπορεί να λήξει μια κουβέντα μέσα από μια ανακοίνωση που το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δημιουργήσει κάποια ερεθίσματα ώστε να ανοίξει μια κουβέντα γύρω από το ζήτημα. Θα ήταν ιδιαίτερα θετικό εάν αυτή η κουβέντα αναπτυσσόταν χωρίς δογματισμούς, χωρίς να φοβηθούμε να πάρουμε θέση σε μια σειρά από ζητήματα που θα προκύψουν καθώς αντιλαμβανόμαστε πως η ζωή της μαύρης γυναίκας δεν διαφέρει από αυτή της λευκής ή από αυτή της αγελάδας ή από αυτή του εμβρύου. Για μας το ζήτημα της έκτρωσης καταπιάνεται επιφανειακά από πλήθος κόσμου με αποτέλεσμα να αποκτάει απλά φανατικούς “φίλους” ή “εχθρούς” χωρίς να αναλύεται η βάση του. Δεν υπάρχει ποτέ ένα ξερό “ναι” ή “όχι” σε τέτοια ζητήματα, υπάρχει όμως “τι συνθήκες και τι περιστάσεις υπάρχουν”. Αντιλαμβανόμαστε πως το κυριότερο κομμάτι το οποίο επιβάλει στο σήμερα την λύση της έκτρωσης για μια γυναίκα είναι το κοινωνικό προτσές, δηλαδή το υπάρχον καταπιεστικό σύστημα που βασίζεται και αναπαράγει την πατριαρχία, τον ρατσισμό, την κοινωνική απομόνωση, τις κοινωνικές δομές του “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια”, την καταπίεση των γυναικών και τις διακρίσεις παντός τύπου μέσα στους αιώνες. Ας προβληματιστούμε και για τον ρόλο της βιομηχανίας της έκτρωσης η οποία έχει στήσει μια πολύ χοντρή μπίζνα, με την αρωγή όλων αυτών των διαχωρισμών που αναφέραμε. Ας προβληματιστούμε τέλος και για τις κοινωνικές νόρμες που επιτάσσουν το πως πρέπει να κυοφορήσεις, πως πρέπει να γεννήσεις, πως πρέπει να θηλάσεις, αν θα θηλάσεις ή όχι, αν θα κάνεις εμβόλια, πως θα ταΐσεις τα παιδιά σου, αν θα τους δώσεις κρέας και γάλα, αν θα τα στείλεις στο σχολείο και μια σειρά ακόμα διαχωρισμών και ορισμού “φυσιολογικού” και “προβληματικού” που αναπτύσσονται έπειτα από την γέννα του εμβρύου.

Προβληματιζόμαστε για το αν τα άτομα στην “Συνέλευση για την Αντισπισιστική Δράση” δείχνουν τον ίδιο ζήλο για το ζήτημα της έκτρωσης αλλά και της στείρωσης όταν δεν έχει να κάνει με το δικό τους κορμί αλλά με το κορμί μιας σκύλας ή μιας γάτας για παράδειγμα. Υπάρχουν πάρα πολλές ομάδες και κοινωνικές τάσεις που είναι ενάντια στις εκτρώσεις, επιμελώς όμως η εν λόγω συνέλευση ανέφερε τις ομάδες αυτές που θα συντελούσαν στο να φαίνεται πιο αληθοφανές το κείμενο της. Δεν μας είπε όμως, όπως σωστά είχε προβλέψει στο κείμενο του, ο Bond, αν θεωρεί τους Malcom X, Martin Luther King και John Africa όμοιους με τους φασίστες που κυνηγούσαν και εκτελούσαν έγκυες γυναίκες. Δεν μας είπαν τα άτομα που συμμετέχουν στην συνέλευση αν βρίσκουν κοινά πατήματα στο κίνημα των Ρασταφάρι όπου φιλοσοφικά είναι ενάντια στην έκτρωση για παγανιστικούς/θρησκευτικούς λόγους θα λέγαμε, με τις φασιστικές επιθέσεις της ΚΚΚ. Αναρωτιόμαστε επίσης αν λέγοντας τα όλα αυτά αποτελούμε κι εμείς ένα “παράδειγμα προς αποφυγή”, αν αποτελούμε ιδεολογικά μεταμφιεσμένους φασίστες που τόλμησαν να μιλήσουν για την αυτοδιάθεση “ενός μάτσου κυττάρων”, δηλαδή των εμβρύων. Εδώ δεν εξετάζουμε ιδεολογική ταύτιση, έχουμε ούτως ή άλλως σοβαρές πολιτικές διαφωνίες με τα ονόματα και τα κινήματα που αναφέρθηκαν αλλά στο αν θεωρούνται τα συγκεκριμένα παραδείγματα, παραδείγματα φασιστικών τάσεων που παλεύουν για την καταστολή της γυναικείας αυτοδιάθεσης. Η αυτοθυματοποίηση είναι πραγματικά πολύ προβληματικό μονοπάτι όταν χρησιμοποιείται εργαλειακά για να αναδειχθούν θεματικές από το να ανοίγονται στα ίσα με το θάρρος και το θράσος της γνώμης μας.

Το κύριο ζήτημα βέβαια σε όλη αυτή την υπόθεση δυστυχώς δεν είναι το θέμα της έκτρωσης αλλά κάποια “ατοπήματα” που μάλλον “ξέχασε” η συνέλευση να αναφέρει. Την Παρασκευή 15 Απριλίου στην κατάληψη Πατησίων και Σκαραμαγκά πραγματοποιήθηκε συλλογική κουζίνα με σκοπό την ενημέρωση κόσμου για την υπόθεση του Walter Bond και παράλληλα ότι έσοδα θα έβγαιναν θα πήγαιναν για την δημιουργία μπροσούρας με διάφορα μεταφρασμένα κείμενα του Walter για την οικονομική, ηθική και πολιτική υποστήριξη του. Σημαντικό στοιχείο που αξίζει αναφοράς είναι το γεγονός ότι η Συνέλευση της Αντισπισιστικής Δράσης δεν είχε προετοιμάσει κάποια εισήγηση για την υπόθεση του Walter Bond και ζητήθηκε 5 λεπτά προτού ξεκινήσει η εκδήλωση από κόσμο που έτρεχε την υπόθεση του στην Μυτιλήνη και ήταν παρών στην εκδήλωση της Αθήνας να διαβάσει την εισήγηση που είχε γραφτεί για την Μυτιλήνη και που προφανώς εξέφραζε αποκλειστικά τις γραφούσες οι οποίες είχαν διαφορετικά χαρακτηριστικά και δεν ήταν όλες παρούσες ώστε να δοθεί η συγκατάθεση τους. Επίσης γνωρίζουμε κι αν θέλει ας βγει ανοιχτά να μας διαψεύσει η Συνέλευση ότι τα κείμενα που ήταν αναρτημένα στον ιστότοπο της για την υπόθεση του Walter, ήταν μεταφρασμένα ή γραμμένα από κόσμο που δεν συμμετέχει στην εν λόγω συνέλευση. Όλα αυτά αναφέρονται, όχι προφανώς σε ένα πλαίσιο προσωπικού κατινισμού αλλά με ξεκάθαρo πολιτικό πρόσημο στη προσπάθεια που κάνουμε ώστε να αντιληφθούμε τι είδους αλληλεγγύη “αποσύρει” ακριβώς η Συνέλευση για την Αντισπισιστική Δράση από το πρόσωπο του Walter Bond. Το ανέβασμα μεταφρασμένων ή γραμμένων από άλλους κειμένων που αναφέρονται στην υπόθεση του; Μιλάμε λοιπόν για μια απλή φιλοξενία κειμένων στον ιστότοπο της και γι’ αυτό γίνεται τόσος ντόρος;

Το ζήτημα όμως που πυροδότησε την συγγραφή του συγκεκριμένου κειμένου είναι κάτι πολύ παραπάνω από μια απλή αναφορά και κριτική στο τι θεωρείται “αλληλεγγύη” και τι όχι, και με ποιον τρόπο δημιουργούνται “εργολάβοι αλληλεγγύης”. Πληροφορηθήκαμε λοιπόν πρόσφατα ότι τα χρήματα που βγήκαν από εκείνη την ημέρα στην εκδήλωση στην κατάληψη της Σκαραμαγκά, δεν θα δοθούν για την δημιουργία μπροσούρας για την υπόθεση του Walter (που γι’ αυτό το γεγονός είχε καλεστεί ανοιχτά πολιτικός κόσμος) και ότι έχουν ήδη δοθεί για την υπόθεση άλλου πολιτικού κρατούμενου. Δεν θα αναφέρουμε το όνομα του άλλου κρατούμενου καθώς για εμάς το ζήτημα δεν είναι να μπούμε σε ένα παιχνίδι του “ποιος τα άξιζε ή όχι αυτά τα χρήματα” ενώ οι σύντροφοι μας βρίσκονται όμηροι στα χέρια της εξουσίας. Δεν θα αναλωθούμε σε ανούσιες και απολιτικές κουβέντες πάνω στις πλάτες τους. Το ζήτημα για εμάς είναι πως έχουμε μια στεγνή εξαπάτηση του κόσμου που συμμετείχε στην εν λόγω εκδήλωση και έδωσε τα λεφτά του γι’ αυτόν τον σκοπό. Το ζήτημα για εμάς είναι πως μέσα στον χώρο συνεχίζουν να αναπτύσσονται αισχρά νταβατζιλίκια πάνω σε πλάτες πολιτικών κρατούμενων. Το ζήτημα για εμάς απέναντι σε “πολιτικά υποκείμενα” που ασκούν ιδιοκτησιακές λογικές πάνω σε κινηματικά ταμεία είναι πως μας βρίσκει καθαρά εχθρικούς. Αυτά τα χρήματα δεν ανήκουν σε καμία και κανέναν παρά μονάχα στους σκοπούς που διενεργούνται. Το ζήτημα είναι πως καμία αλληλεγγύη δεν υπήρξε ποτέ ώστε να “αποσυρθεί” κιόλας, καθώς τα χρήματα ποτέ δεν πήγαν για την υπόθεση του Bond. Το ζήτημα είναι πως θέσαμε όλα αυτά τα ζητήματα με διάφορους τρόπους εδώ και 2-3 εβδομάδες στην Συνέλευση για την Αντισπισιστική Δράση αλλά το μόνο το οποίο δεχθήκαμε ήταν η αλαζονική σιωπή των μελών της.

Το ξεκαθαρίζουμε μία και καλή. Η αλληλεγγύη δεν είναι μάρκα από πατατάκια που άλλοτε πάει καλά και “τρέχει” το προϊόν και άλλοτε το αποσύρουμε γιατί το προϊόν δεν πήγε όπως θα θέλαμε. Δεν αναζητούμε καμία ταυτοποίηση καθαρότητας ώστε να βγούμε ανοιχτά και να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας απέναντι σε έγκλειστους συντρόφους μας. Είμαστε επιθετικά προσκείμενοι σε “πολιτικά υποκείμενα” που καταχράζουν κινηματικά ταμεία και τα χρησιμοποιούν με βάση τις όποιες κατά καιρούς ορέξεις τους, χωρίς να λογαριάζουν κόσμο που ήταν παρών σε εκδηλώσεις και άφησε τα λεφτά του για έναν συγκεκριμένο σκοπό. Με αφορμή τον υποτιθέμενο εκφασισμό του Walter Bond ή την μετατροπή οικοακτιβιστών σε ρουφιάνους στην υπόθεση Greenscare, ακούστηκαν πολλά τις τελευταίες ημέρες, ότι οι αντισπισιστές και αντισπισίστριες είναι έτσι γενικώς και λειτουργούν προβληματικά. Να υπενθυμίσουμε βέβαια πως αυτές οι λογικές είναι καθαρά λογικές τσουβαλιάσματος και μαντριών. Με αυτές τις λογικές, ίδιοι είναι και όλοι οι αντιφασίστες και όλες οι αναρχοφεμινίστριες και όλες οι queer και όλοι οι αναρχοσυνδικαλιστές και ο κατάλογος μακραίνει. Σίγουρα κάμποσος κόσμος συνεργάστηκε με την αστυνομία στην υπόθεση Greenscare, αλλά υπάρχει και άλλος τόσος κόσμος που του καταστράφηκε η ζωή με αφορμή αυτή την υπόθεση, και μάλιστα προετοιμάζεται μια μπροσούρα για την εν λόγω θέμα. Λίγο σεβασμό λοιπόν στον κόσμο που συνεχίζει να στέκεται με αξιοπρέπεια μέσα στα κρατικά κελιά. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Walter Bond βρίσκεται φυλακισμένος και μάλιστα όταν την πρώτη φορά οι μπάτσοι προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να τον κάνουν να συνεργαστεί μαζί τους το μόνο που κατάφεραν ήταν μια τρύπα στο νερό. Αντίθετα ο μεγαλοβαρώνος ναρκωτικών Steve Gomez, του οποίου είχε μπουρλιοτιάσει την αποθήκη ο Bond (δράση που τον οδήγησε και στην πρώτη φυλάκιση του) ρουφιάνεψε 18 άτομα για να την βγάλει καθαρή και είχε επικηρύξει την ζωή του συντρόφου μας με μερικές χιλιάδες δολάρια. Τέλος να πούμε πως σκοπεύουμε να μεταφράσουμε και το κείμενο της “Συνέλευσης για την Αντισπισιστική Δράση” καθώς και το δικό μας στα αγγλικά και να τα στείλουμε στην Αμερική, καθώς δεν εμπιστευόμαστε για κανέναν λόγο τα άτομα της εν λόγω συνέλευσης ότι θα προχωρούσαν στην αντίστοιχη ενημέρωση του ίδιου του Walter Bond.

Ζώα και Αυτοδιάθεση

Απελευθέρωση του αναρχικού συντρόφου Γ.Δημητράκη

  • February 1, 2012

Ήμουν, είμαι και θα είμαι αναρχικός. Όσο ζω και αναπνέω, το ταξίδι θα συνεχίζεταιΓ. Δημητράκης

Ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης συνελήφθη στις 16 Γενάρη του 2006, βαριά τραυματισμένος από πυροβολισμούς μπάτσων μετά από ληστεία στην Εθνική Τράπεζα της οδού Σόλωνος. Τη σύλληψή του ακολούθησε μια παραληρηματική ασφαλίτικη και μιντιακή προπαγάνδα περί δήθεν ύπαρξης “συμμορίας ληστών με τα μαύρα”, επιχειρήθηκε η ανάκρισή του από το διαβόητο τρομοεισαγγελέα Διώτη τις μέρες που νοσηλευόταν στην εντατική, στοχοποιήθηκε το φιλικό και συγγενικό του περιβάλλον και στη δίωξή του συμπεριλήφθηκαν οι επιβαρυντικές διατάξεις του τρομονόμου καθώς και κατηγορίες για έναν αριθμό επιπλέον ληστειών. Οι διωκτικοί μηχανισμοί κατηγόρησαν για την ίδια υπόθεση και κήρυξαν καταζητούμενους τρεις ακόμα αναρχικούς, το Σίμο και το Μάριο Σεϊσίδη και το Γρηγόρη Τσιρώνη, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να τους επικηρύξουν τον Οκτώβρη του 2009.

Ο Γ. Δημητράκης υπερασπίστηκε ως πολιτική του επιλογή τη συγκεκριμένη ληστεία κατά την οποία συνελήφθη, ως επιλογή εναντίωσής του στον εκβιασμό της εργασιακής συνθήκη καθώς και στο ρόλο των τραπεζών. Επίσης από την πρώτη στιγμή και καθ όλη τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του, έχει σταθεί ενεργητικά παρών στις εξεγέρσεις και τους αγώνες μέσα στις φυλακές και μέσω των γραπτών του διατηρεί ζωντανή την επαφή του με τις εξελίξεις και έξω από αυτές.

Πρωτόδικα, τον Ιούλη του 2007, του επιβλήθηκε μια εξοντωτική ποινή 35 χρόνων. Κατά την εκδίκαση της υπόθεσης στο εφετείο, το Δεκέμβρη του 2010, η καταδικαστική ποινή μειώθηκε σε 12,5 χρόνια. Τελικά, αφού κρατήθηκε φυλακισμένος για 6 ολόκληρα χρόνια, ο σύντροφος αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ Σ’ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ

Αναδημοσίευση από: Contra Info

Συνέντευξη του Walter Bond για το Κολομβιανό περιοδικό “Cartel Urbano”

  • January 28, 2012
Η συνέντευξη έγινε από την Paula Ricciulli για το Κολομβιανό περιοδικό Cartel Urbano και η μετάφραση έγινε από το Ferae Naturae.Η συνέντευξη είναι δημοσιευμένη στην σελίδα υποστήριξης του Walter Bond.

Πιστεύεις ότι θα υπάρξει η εποχή που η ανθρωπότητα θα σταματήσει να βασίζεται στα Ζώα;


Πιστεύω ότι θα έρθει η εποχή που η ανθρωπότητα είτε θα σταματήσει να χρησιμοποιεί τα νεκρά σώματα των Ζώων για φαγητό,έρευνα,ρουχισμό και για όλους τους άλλους λόγους,ή η ανθρωπότητα θα δεχτεί τις συνέπειες της περιβαλλοντικής καταστροφής που μεγάλο κομμάτι της οφείλεται στην κτηνοτροφία και στον βιομηχανικό πολιτισμό.Σε κάθε περίπτωση,είναι σίγουρο ότι τα Ζώα και η Γη θα ζούνε και πάλι ελεύθερα από την ανθρώπινη τυραννία και εκμετάλλευση.Έτσι,η πραγματική ερώτηση είναι αν το είδος μας θα έχει ποτέ την σοφία και θα γίνει μέρος του οικοσυστήματος αντί για τον καρκίνο αυτού;Αυτή την στιγμή δεν φαίνεται ότι θα γίνει έτσι.Δεν είμαστε καθόλου κοντά στο να μεταχειριζόμαστε τους εαυτούς μας με σεβασμό,πόσο μάλλον τα Ζώα.
Έχεις πει πολλές φορές ότι δεν μετανιώνεις για τον εμπρησμό που έκανες.Γιατί δεν το μετανιώνεις;

Δεν μετανιώνω για τους εμπρησμούς μου πρώτα και κύρια επειδή ήταν δικαιολογημένοι.Οι ζωές των Ζώων εξαφανίζονται ανά δισεκατομμύρια κάθε χρόνο εξ αιτίας της ανθρώπινης απληστίας,λαιμαργίας,αιμοβορίας,και ψυχοπαθολογίας.Το μόνο που έκανα ήταν να καταστρέψω κάποια ιδιοκτησία.Στην πραγματικότητα οι εμπρησμοί μου ήταν μια ήμερη και παθητική δράση σε αντίποινα για όλα τα αθώα Ζώα που έχουνε πεθάνει βίαια από τα χέρια των ανθρώπων καταπιεστών.Είναι κακότυχο ότι οι άνθρωποι έχουν εστιάσει τόσο εύκολα στην απάντηση μου (εμπρησμοί) για αυτές τις φρικαλεότητες,αλλά όχι στην κατάσταση των Ζώων.Αυτό συμβαίνει επειδή η ανθρώπινη κοινωνία σκόπιμα θέτει το πλαίσιο για αυτά τα θέματα από την οπτική γωνία της δυνατότητας ενός ιδιοκτήτη μιας επιχείρησης να κερδίζει από την σκλαβιά και τον θάνατο ενός Ζώου και ποτέ από την οπτική γωνία του πως υποφέρουν τα Ζώα εξ αιτίας των αδικιών του ανθρώπου.Πιστεύω ότι ο εμπρησμός ήταν ένας τέλειος τρόπος για μένα για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων.
Υπάρχει κάτι που δεν θα έκανες για τα Δικαιώματα των Ζώων;

Φυσικά,υπάρχουν πολλά πράγματα που προσωπικά δεν θα έκανα στο όνομα των Δικαιωμάτων των Ζώων.Αλλά σε αντίθεση με τα ευημεριστικά (welfarist) και ειρηνιστικά παρακλάδια της κοινότητας των Δικαιωμάτων των Ζώων,δεν πρόκειται να καταγγείλω τακτικές που είναι ακραίες.Ας πάρουμε τον φόνο για παράδειγμα.Ας είμαστε ειλικρινείς,ο κόσμος θα ήταν απλά ένα καλύτερο μέρος για τα Ζώα αν άνθρωποι όπως οι ερευνητές/πειραματιστές των Ζώων,οι εργάτες των σφαγείων,και ακόμα και η μη-Βίγκαν δεν υπήρχαν.Είναι κάπως δύσκολο να βλάψεις ένα Ζώο αν είσαι νεκρός.Και σε ένα βασικό και θεμελιώδες επίπεδο ότι οι άνθρωποι που πάνε στην δουλειά κάθε μέρα για να βλάψουν Ζώα είναι άρρωστα φρικιά που πρέπει να σταματήσουν.Με αυτό δεν λέω ότι είμαι εναντίον του νόμιμου ή του μη-βίαιου ακτιβισμού,αλλά αυτό που λέω είναι ότι επειδή εμείς προσωπικά δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε κάποιες συγκεκριμένες πράξεις για λογαριασμό της Μητέρας Γης και των Ζωικών Εθνών δεν σημαίνει ότι πρέπει να απορρίπτουμε τους ανθρώπους που δεν είναι τόσο άτολμοι και χλιαροί.Είναι ατυχές το γεγονός ότι οι περισσότερες αδικίες δεν θα εξαφανιστούν επειδή τις εκθέτουμε ή απλά ευαισθητοποιούμαστε.Η παράλογη ή ηδονιστική βία συχνά πρέπει να εμποδιστούν με την βία.Αυτή είναι η πραγματικότητα των πραγμάτων.Φυσικά είναι πάντα εύκολο να συζητάμε για τακτικές και για το που πρέπει να τραβήξουμε την γραμμή του ορίου όταν δεν είναι ο δικός μας λαιμός στην γκιλοτίνα.Είμαι Vegan Hardline,το οποίο έχει πολλές επιπτώσεις,αλλά το πιο σημαντικό από τα πιστεύω μας είναι πως αν δεν μπορείς να σέβεσαι τα δικαιώματα της αθώας ζωής,τότε και εσύ ο ίδιος γίνεσαι ένας δράστης,και δεν είσαι πια αθώος.Τότε έχεις χάσει τα δικαιώματα σου από την δική σου αποτυχία ή αδυναμία να συνυπάρξεις με το περιβάλλον σου με έναν ήσυχο και συμπονετικό τρόπο.Αν ένας άνθρωπος,μια επιχείρηση ή εταιρία έχει ενημερωθεί,έπειτα έγιναν διαμαρτυρίες εναντίον της,μετά προειδοποιήθηκε,το επόμενο λογικό βήμα είναι η βίαιη/μαχητική παρέμβαση.
Τι σε ώθησε να γίνεις ένας ακτιβιστής των Δικαιωμάτων των Ζώων;

Έγινα Βίγκαν και έπειτα ακτιβιστής των Δικαιωμάτων των Ζώων αφού δούλεψα ένα χρόνο ως χτίστης σφαγείων στα κεντροδυτικά της Αμερικής.Αφού είδα την σφαγή και την φρίκη της “παραγωγής χοιρινού κρέατος” από πρώτο χέρι,έμεινα με την απόφαση είτε να παραιτηθώ από την δουλειά μου και να γίνω ένας συμπονετικός άνθρωπος ή να συνεχίσω να κάνω την δαιμονική μου δουλειά της σκλαβιάς και του φόνου.Ήμουν αρκετά τυχερός που είχα ανατραφεί και από τους δύο μου γονείς ώστε να είμαι γεμάτος σεβασμό και συμπόνοια απέναντι σε όλη την ζωή και είχα φίλους στις υποκουλτούρες του punk rock και του straight edge που ήταν ήδη Βίγκαν,οπότε ήξερα βαθιά μέσα στην καρδιά μου ότι η δουλειά μου ήταν κακιά.Για μια βαθύτερη κατανόηση για το γιατί έγινα Βίγκαν και Απελευθερωτής των Ζώων,παρακαλώ διαβάστε τα άρθρα μου,”Γιατί Είμαι Βίγκαν” και “Τα Μπλούζ Του Σφαγείου” (Γιατί Είμαι Βίγκαν 2) στην σελίδα υποστήριξης μου(1,2).
Γιατί πιστεύεις ότι είναι τόσο δύσκολο για την κοινωνία μας να σταματήσει την σκληρότητα εναντίον των Ζώων;

Είναι δύσκολο γιατί η εκμετάλλευση των Ζώων είναι ένα αναπόσπαστο μέρος των ανθρώπινων κοινωνιών εδώ και πολύ,πολύ καιρό.Στο σημείο που η σύγχρονη κοινωνία και τα πλουσιότερα έθνη της Γης χτίστηκαν κυριολεκτικά πάνω στο αίμα και στα κόκαλα των Ζώων και σε άλλες μορφές σκλαβιάς.Εξ αιτίας αυτού,ένας κόσμος στερούμενος την χρήση των Ζώων-με άλλα λόγια,ένας πραγματικά Βίγκαν κόσμος-δεν υπονομεύει απλά το στάτους κβο στην αντίληψη,αλλά ολόκληρο το θεμέλιο του τεχνολογικά προηγμένου πολιτισμού.Είναι ο λόγος που πολλοί άνθρωποι ενστικτωδώς έχουν εχθρότητα προς την έννοια της Απελευθέρωσης των Ζώων και φυσικά εναντίον της βίαιης και ριζοσπαστικής Απελευθέρωσης των Ζώων.Επειδή διαισθητικά καταλαβαίνουν ότι δεν επιτιθέμεθα μόνο στις διατροφικές τους συνήθειες,αλλά στο θεμέλιο της ιεραρχικής σκλαβιάς και ανωτερότητας.Βάζοντας την Γη και τα Ζώα να μένουν μόνα τους πρώτα σημαίνει όχι νέοι δρόμοι,κατασκευές,τεχνολογία,βιομηχανία,πόλεις ή μεταφορές.Ακόμα και οι περισσότεροι Βίγκαν και ακτιβιστές δεν μπορούν πραγματικά να κατανοήσουν πως θα είναι ένας κόσμος χωρίς δουλεία μεταξύ των ειδών.Αλλά ειλικρινά η καταστροφή του πολιτισμού της σύγχρονης ζωής είναι υψίστης σημασίας αν πρόκειται τα Ζώα να ζούνε ποτέ ελεύθερες και φυσικές ζωές.Αυτό επίσης σημαίνει ότι θα πρέπει να συμμετέχουμε στην κοινωνία στο λιγότερο δυνατό βαθμό και αν είμαστε τόσο διατεθειμένοι να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να διακόψουμε,να καταστρέψουμε ή να αποδομήσουμε τις επιχειρήσεις,την βιομηχανία και την οικονομία στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.
Ποιος είναι ο ήρωας σου και γιατί;

Ο ήρωας μου είναι ο Barry Horne.Ο Barry ήταν ένα ενεργό μέλος του Μετώπου Απελευθέρωσης των Ζώων που είχε επίσης δεσμούς με το Animal Rights Militia και μια ομάδα που ονομαζόταν the Justice Department,που χρησιμοποιούσε απειλές και εκφοβισμούς για να σταματήσει την ζωοτομία.Ο Barry συνελήφθη στην Αγγλία και καταδικάστηκε για πάνω από δέκα χρόνια στην φυλακή.Συνέχισε να μάχεται εναντίον των πειραμάτων στα Ζώα μετά την φυλάκιση του με μια σειρά από απεργίες πείνας που τελικά τον σκότωσαν.Ο Barry Horne είναι ο ήρωας μου γιατί ποτέ δεν τα παράτησε,ποτέ δεν συμβιβάστηκε και ποτέ δεν απέτυχε να εμπνεύσει άλλους να κάνουν άμεσες δράσεις!
Γιατί διάλεξες το όνομα Μοναχικός Λύκος (Lone Wolf) και πως θα χαρακτήριζες το alter ego του πολεμιστή;

Διάλεξα το όνομα Μοναχικός Λύκος για να μεταφέρω στους ανθρώπους ότι ήμουν ένας άνθρωπος που δρούσα μόνος μου.Ήθελα να δείξω ότι ένα ενδυναμωμένο άτομο μπορεί να καταφέρει πολλά,ή να προκαλέσει άφθονο όλεθρο ανάλογα με την περίπτωση.Πιστεύω ότι το ψευδώνυμο Μοναχικός Λύκος έγινε πιο πολύ ένα alter ego μετά την σύλληψη και όχι από πιο πριν.Ειδικά όπως αναφέρεται στα γραπτά μου.Όταν άνθρωποι που με ξέρουν μόνο μέσα από τα άρθρα μου ή από τις ALF δράσεις,με γνωρίζουν για πρώτη φορά ή μιλάνε μαζί μου από το τηλέφωνο μένουν συνήθως έκπληκτοι από το πόσο κοινωνικός,πρόσχαρος και χαλαρωτικός είμαι.Νομίζω ότι το “alter ego του Μοναχικού Λύκου” όπως το λες,αναλαμβάνει όποτε η Απελευθέρωση των Ζώων,το Straight Edge ή ο Βιγκανισμός είναι στο θέμα.Είμαι υπερβολικά σοβαρός όταν πρόκειται για θέματα ζωής και θανάτου,αλλά όπως μπορεί να επιβεβαιώσει όποιος με ξέρει πραγματικά,είμαι λίγο πολύ κωμικός για όλα τα άλλα.
Πόσο αποτελεσματικό πιστεύεις ότι είναι το ALF (Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων) για να ευαισθητοποιήσει για τα Ζώα;

Το ALF είναι απίστευτα αποτελεσματικό στο να δημιουργεί ευαισθητοποίηση για την ανυπόφορη κατάσταση των Ζώων.Πολλές επιδρομές του ALF στην δεκαετία του 80 αποκάλυψαν υλικό “από τα παρασκήνια” (behind the scenes) για την πραγματικότητα και την ματαιοπονία των πειραμάτων στα Ζώα.Ως νόμιμος ακτιβιστής είναι αδύνατο να δεις τι συμβαίνει πραγματικά πίσω από τους τοίχους των εργαστηρίων και επίσης αδύνατο να το σταματήσεις και να σώσεις τις ζωές των Ζώων.Το Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων,από την ίδρυση του,είχε πάντα σκοπό την λήψη του πιο άμεσου τρόπου για να σώσει αποτελεσματικά τα Ζώα και να σταματήσει τους εκμεταλλευτές τους ενώ επίσης δημοσίευε ανακοινώσεις στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να ρίξει φως σε αυτά τα θέματα και να ευαισθητοποιήσει το κοινό.
Τα φάρμακα που έχουν δοκιμαστεί σε Ζώα είναι πολύ επιτυχημένα για πολλές ασθένειες.Τι πιστεύεις για αυτό;

Διαφωνώ.Υπάρχουν πλούσιες πληροφορίες που αποδεικνύουν πως τα πειράματα σε Ζώα είναι ανωφελή και επιζήμια για την δημόσια υγεία.Επεκτείνοντας,τα αποτελέσματα μεταξύ των ειδών, τα πειράματα σε Ζώα σπάνια λειτουργούν.Αλλά όλο αυτό για μένα είναι δευτερεύον μπροστά στο πραγματικό θέμα-και αυτό είναι,ότι είναι λάθος να πειραματίζεσαι στα Ζώα όποιο και να είναι το αποτέλεσμα.Τα Ζώα έχουν κάθε δικαίωμα στην αυτονομία και στην ελευθερία από τον πόνο,την ταλαιπωρία,τον εγκλεισμό και τα βασανιστήρια με τον ίδιο τρόπο που έχουμε εγώ ή εσύ.Τα ιατρικά ή τα επιστημονικά αποτελέσματα είναι μηδενικής σημασίας.Δεν θα μας διασκέδαζε η ιδέα να δοκιμάσουμε καθαριστικό φούρνου σε άτομα με ειδικές ανάγκες ή σε διανοητικά αμφισβητούμενα άτομα.Δεν θα επιτρέπαμε δοκιμές θανατηφόρων δόσεων σε μεγάλη ομάδα ανθρώπων,ακόμα και αν είχαμε την ελεύθερη συγκατάθεση τους.Είναι μια ακόμα αρρώστια διαστροφής της ανθρώπινης ανωτερότητας ακόμα και να δέχεται την επικύρωση των πειραμάτων σε Ζώα!
Δεν πιστεύεις ότι με τους εμπρησμούς και άλλες καταστροφικές ενέργειες,το ALF δημιουργεί ένα αρνητικό στερεότυπο για τους ακτιβιστές των Δικαιωμάτων των Ζώων;

Ειλικρινά δεν ενδιαφέρομαι για τα στερεότυπα ή την δημόσια εικόνα και πραγματικά πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό οι καταχραστές και χρήστες των Ζώων να ξέρουν ότι ένα σημαντικό ποσοστό από εμάς δεν θα ανεχθεί αυτό που κάνουν.Μέρος της αποτελεσματικότητας που έχει η νόμιμη διαμαρτυρία είναι πως υπάρχει ο βαθύτερος φόβος από μέρος των εκμεταλλευτών των Ζώων ότι η νόμιμη διαμαρτυρία και η προσοχή των μέσων ενημέρωσης θα τραβήξει την προσοχή του Μετώπου Απελευθέρωσης των Ζώων.Χωρίς αυτόν τον φόβο,ο ακτιβισμός για τα Δικαιώματα των Ζώων γίνεται ένας χάρτινος τίγρης,αφού όλοι οι νόμοι είναι με το μέρος των βιομηχανιών που κερδοσκοπούν από τον θάνατο της Γης,των Ζώων και των ανθρώπων.Κατά την διάρκεια όλης μου της πορείας ως ακτιβιστής,άκουγα την διαφωνία για την δημόσια εικόνα.Πραγματικά είναι κάπως αφελές να πιστεύεις ότι τα μέσα ενημέρωσης του συστήματος,τα οποία έχουν συμφέροντα από την συνέχιση των κοινωνικών κανόνων,πρόκειται να μας γεμίσουν με ευνοϊκά μέσα ώστε να μπορέσουμε να πείσουμε τους ανθρώπους να μποϋκοτάρουν τις βιομηχανίες που διατηρούν τους πλούσιους στην κορυφή και τις μάζες καταπιεσμένες.Συν το ότι τα “αρνητικά στερεότυπα” είναι όλα θέμα προσωπικής άποψης.Η γνώμη μου είναι πως αρνητική εικόνα στην κοινότητα των Δικαιωμάτων των Ζώων είναι ένας αδύναμος χίπις που είναι ένας υπερευαίσθητος μαστούρης και ικέτης των εξουσιών του.Ή κάποιος ευημεριστικός διαπραγματευτής που περισσότερο τον ενδιαφέρει να είναι καλά με τους μη-Βίγκαν και τους καταχραστές των Ζώων παρά να αντιπετωπίσει αυτούς τους μπάσταρδους και να σώσει τα Ζώα.
Ποια είναι η συμβουλή σου για τους νέους ανθρώπους που ενδιαφέρονται να αγωνιστούν για τα Δικαιώματα των Ζώων;

Η συμβουλή μου θα ήταν να γίνουν Βίγκαν και Straight Edge.Μην πέσετε θύματα της εσφαλμένης κατεύθυνσης των ναρκωτικών και του αλκοόλ.Για να βοηθήσετε τα Ζώα άμεσα και με συνέπεια σε έναν κόσμο όπου πολλοί άνθρωποι θα σταθούν εναντίον σας,πρέπει να παραμείνετε επικεντρωμένοι,άγριοι,θετικοί και ανθεκτικοί.Πάντα να προσπαθείτε να βρίσκετε τον πιο άμεσο τρόπο για την Απελευθέρωση των Ζώων,όπως το να δουλεύετε με τα Ζώα ή να τα σώζετε πραγματικά.Πολλοί ακτιβιστές αυτές τις μέρες (ειδικά αυτοί που είναι στις πόλεις) πιάνονται στο Ανθρώπινο Κίνημα για την Απελευθέρωση των Ζώων.Και πάνω από όλα,πιστεύετε στους εαυτούς σας και στις ικανότητες σας.Εσείς και οι φίλοι σας μπορείτε να βοηθήσετε τα Ζώα και να σταθείτε εναντίον των εκμεταλλευτών χωρίς της βοήθεια μεγάλων οργανώσεων.Η αυτάρκεια θα εξυπηρετήσει εσάς και τα Ζώα μια χαρά.Φυσικά η βοήθεια είναι καλή,αλλά μάθετε πως να αυξήσετε το σύνολο των ικανοτήτων σας.Θυμηθείτε ότι τα Ζώα βασίζονται σε εσάς,οπότε πρέπει να γίνετε αξιόπιστοι.Και τέλος,μην υποχωρήσετε ποτέ όταν έρχεται η στιγμή να πολεμήσετε για τον σκοπό.Ενημερωθείτε και ενημερώστε άλλους για το θέμα των Ζώων,προειδοποιήστε τους καταχραστές να αλλάξουν τους τρόπους τους.Τότε αν και αυτό δεν λειτουργήσει,πιέστε τους να σταματήσουν να βλάπτουν τα Ζώα με κάθε δυνατό τρόπο.
Όντας στην φυλακή έχουν αλλάξει με κανέναν τρόπο οι πεποιθήσεις σου για την Απελευθέρωση των Ζώων;

Όχι,καθόλου.Είμαι στην φυλακή από τον Ιούλιο του 2010.Από τότε έχω γράψει ένα βιβλίο,έχω απευθυνθεί σε ταμεία αλληλεγγύης και φόρουμ για την Απελευθέρωση των Ζώων,έχω πει σε δύο ομοσπονδιακά δικαστήρια ότι δεν έχω καμία τύψη για τα “εγκλήματα” μου.Τώρα είμαι αιχμάλωτος πολέμου μέχρι το έτος 2021 και ακόμα νιώθω το ίδιο για την Απελευθέρωση των Ζώων,τον Βιγκανισμό και την παράνομη άμεση δράση.Αυτό δεν θα αλλάξει.Άλλες πεποιθήσεις και κοσμοθεωρίες ίσως-αυτή είναι η φύση των πραγμάτων-αλλά κάποια πράγματα είναι προσωπικά,και κάποια πράγματα είναι για πάντα.
Πόσο δύσκολο είναι να για σένα να συνεχίσεις τον Βίγκαν τρόπο ζωής όντας στην φυλακή;

Εξαρτάται από την κάθε μεμονωμένη εγκατάσταση.Όταν πήγαινα στο δικαστήριο για την αντιμετώπιση της υπόθεσης του Colorado,αυτή η φυλακή μου σέρβιρε μια ειδικά Βίγκαν διατροφή.Στο Salt Lake City,ήταν πολύ δύσκολο.Το φαγητό εκεί ήταν απαίσιο,αλλά ήμουν σε θέση να το συμπληρώνω αγοράζοντας Βίγκαν προϊόντα όπως στιγμιαίες σούπες,φυστικοβούτυρο και διάφορα γλυκά σνακ.Αυτή την στιγμή είμαι σε ένα ομοσπονδιακό κέντρο κράτησης υπό μετακόμιση προς ένα ομοσπονδιακό σωφρονιστικό κέντρο και είναι εύκολο να είσαι Βίγκαν εδώ.Συνήθως μέσα σε μερικές μέρες από την άφιξη μου σε μια νέα εγκατάσταση οι άλλοι κατάδικοι με βοηθάνε με επιπλέον μερίδες από λαχανικά,πατάτες,κ.α.Υπάρχει κοινότητα μεταξύ των φυλακισμένων,οπότε ποτέ δεν πεινάω.
Ποια είναι τα σχέδια σου αφού αποφυλακιστείς;

Λοιπόν,μετά την φυλάκιση μου θα έχω περίπου 3 χρόνια για να ολοκληρωθεί η διαδικασία.Μετά από αυτό θέλω να ταξιδέψω γύρω από τον κόσμο και πραγματικά να ανοίξω τα φτερά μου έπειτα από μια δεκαετία στο κλουβί.Όσον αφορά την απασχόληση και την Απελευθέρωση των Ζώων,σχεδιάζω να γράψω βιβλία και να δουλέψω με Ζώα σε καταφύγια για όσο θα μπορώ να το κάνω αυτό,που ελπίζω να είναι για πολύ καιρό.Μπορεί να ασχοληθώ και με τις ομιλίες,αλλά είμαι σίγουρος ότι θα είναι σπάνια.Μετά από αρκετά χρόνια στην φυλακή σε τόσο στενά όρια με τόσους πολλούς ανθρώπους,θα απολαύσω τον χρόνο μου με τα Ζώα και τους ανοιχτούς χώρους έξω από την πόλη και την καθημερινότητα.Επίσης βλέπω τον εαυτό μου να παραμένει λίγο εκκεντρικός.Εγώ πάντα ζούσα απλά και δεν είμαι έμπειρος τεχνολογικά,και σκοπεύω να συνεχίσω αυτή την τάση.
Σε ευχαριστώ Paula για την υπέροχη συνέντευξη και το Cartel Urbano για την δημοσίευση της.Να προσέχετε και θα κάνω και εγώ το ίδιο.Απελευθέρωση των Ζώων,ότι και αν χρειαστεί!
Αναδημοσίευση από: Ferae Naturae XVX
Σημείωση από το Ζώα και Αυτοδίαθεση: Έγιναν μερικές μικρές διορθώσεις στη μετάφραση ώστε να αποδοθούν καλύτερα κάποιες έννοιες κι εκφράσεις στα ελληνικά.

Γράμμα απ’ τον σύντροφο Luciano Pitronello

  • January 27, 2012
Σαντιάγο, Χιλή: Επτά μήνες μετά την επίθεση που απέτυχε, γράμμα προς τις αδάμαστες καρδιές απ’ τον Λουσιάνο Πιτρονέγιο

1η Γενάρη 2012, Σαντιάγο Χιλής.

Μου ‘ναι δύσκολο ν’ αρχίσω να γράφω όταν ξέρω πως έχω πολλά να επικοινωνήσω κι ακόμα περισσότερα για να αποσιωπήσω, η σιωπή αποδείχτηκε σπουδαία σύντροφος, και όχι μάταια, μιας κι οι εχθροί μου αυτό θέλουν, να επικοινωνήσω, να εξηγήσω τις ιδέες μου, να δικαιολογήσω την παράνομη δράση μου, ώστε να μπορέσουν να εφαρμόσουν τον αντιτρομοκρατικό νόμο κι επιπλέον να με σαβανώσουν στην κατάσταση στην οποία βρίσκομαι, θέλουν αυτό το τρόπαιο πολέμου, έναν νέο με πολλαπλά τραύματα, φυλακισμένο γιατί δεν αυταπατήθηκε με το βόλεμα μιας επανάστασης ενταγμένης στο πλαίσιο του πολιτικά ορθού. Η εξουσία φιλοδοξεί, με τη δίκη μου, η κυρά του σπιτιού να πει στον μικρό της εξεγερμένο πως έτσι καταλήγουν οι ιδεαλιστές, αυτοί που τολμάμε να ονειρευόμαστε, κι ούτε να το σκέφτεται, πως αυτή η ιστορία ξεκινάει με μια εξέγερση που είναι ίδιον της ηλικίας, κι αν δεν μπει φρένο, μπορεί να καταλήξει σε τρομακτικές συνέπειες, δικαιολογώντας μέσα από το παράδειγμά μου το σωφρονιστικό σύστημα, την καταστολή για το «καλό των παιδιών μας και το μέλλον».

Ξέρω ότι ο εξουσιαστής αυτό θέλει, ή τουλάχιστον σε αυτό ελπίζει, πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα βγω δημόσια, γι’ αυτό προτίμησα τη σιωπή. Σκέφτομαι πως αυτές τις στιγμές είναι μακράν προτιμότερο να μιλάνε για μένα οι σύντροφοί μου, γνωστοί μου ή όχι, το ίδιο κάνει, όπως σε αμέτρητες μέρες δράσεων για την απελευθέρωση των ζώων ήξερα να μιλήσω στη θέση αυτού που δεν μπορούσε, πιστεύω πως τώρα πρέπει να συμβεί το ίδιο, γιατί ειλικρινά σκέφτομαι ότι άλλοι σύντροφοι, συμπεριλαμβανομένων όσων είναι σε άλλα μέρη του κόσμου, το έχουν κάνει ήδη και με θαυμάσια αποτελέσματα, όχι μόνο σε ό,τι αφορά το ηθικό μου, αλλά και σε ό,τι σχετίζεται με την αλληλεγγύη, την οποία θα τολμούσα να παρουσιάσω ως το πρώτο κομμάτι μιας μεγάλης σειράς από ντόμινο, στην οποία σπρώχνεται το πρώτο, και το δεύτερο κλοτσάει το τρίτο, και πάει λέγοντας, όπου το ηθικό μου θα ‘ταν άλλο ένα κομμάτι ντόμινο, εκεί όπου υπάρχει επίσης η βλάβη στο σύστημα μέσω της ρήξης με τις εξουσιαστικές του λογικές, η εκτίμ ηση που παράγει τη δράση τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, χώρια που αντιπροσωπεύει ένα ακόμη πόστο στη σύγκρουση με την πραγματικότητα, κι έτσι θα μπορούσα να περάσω μέρες απαριθμώντας τους διαφορετικούς αντίκτυπους που μπορεί να έχει μια αλληλέγγυα δράση.

Ωστόσο, όπως θέλουν οι εχθροί μου να επικοινωνήσω, ξέρω πως το ίδιο θέλουν πάρα πολλοί σύντροφοι, και να ‘χουν κατά νου πως το γνωρίζω και λυπάμαι πολύ που πέρασαν αρκετοί μήνες μες στην αβεβαιότητα προτού λάβουν κάποιο νέο, στεναχωριέμαι πολύ που επικοινωνώ υπό αυτές τις συνθήκες. εγώ ο ίδιος πάντοτε τόνιζα πως η αλληλεγγύη πρέπει να ‘ναι αμφίδρομη, και πιστέψτε με, στεναχωριόμουν πιο πολύ απ’ τον καθέναν που δεν είχα μιλήσει πιο πριν, κι αισθανόμουν ότι πρόδιδα τον ίδιο μου τον εαυτό σιωπώντας -θα τον πειράξει που στεκόμαστε αλληλέγγυοι μαζί του;- υπέθετα πως σκέφτονταν ερμηνεύοντας τη σιωπή μου, έχω όμως μια μικρή κι υπέροχη κόρη που χρειάζεται τον μπαμπά της κι ούτε αυτήν μπορώ να την προδώσω. Αυτή με παρακίνησε στη σιωπή, τα ιδανικά μου με παρακινούν στο διάλογο και εσείς, οι παντοτινοί μου σύντροφοι, με ωθήσατε στη μέση λύση.

Δε μ’ αρέσει να γράφω χωρίς να σκέφτομαι αυτό που θέλω να μεταδώσω και να γίνεται πλήρως κατανοητό, το να γράψεις κάτι στην κατάστασή μου απαιτεί βαθύ προβληματισμό -αξίζει τον κόπο;- μιας και στην υπόθεσή μου, αντίθετα με την πλειονότητα των πολιτικών δικών, που συνήθως είναι σκευωρίες, ο σκοπός μου είναι εμπεριστατωμένος, γιατί πράγματι κουβαλούσα μια βόμβα τα ξημερώματα της 1ης Ιούνη 2011 με προορισμό το τραπεζικό υποκατάστημα επί της λεωφόρου Βικούνια Μακέννα με Βικτόρια, στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Από την πλευρά μου, θα ήθελα να κοινοποιήσω τα πάντα: για ποιο λόγο απέτυχε η επίθεση, πώς θα μπορούσα να παραστήσω πως επικοινωνώ αδιαφορώντας για κάτι τόσο σημαντικό, ή ακόμα, γιατί τη συγκεκριμένη τράπεζα, Η πολιτικοποίηση μιας αντικαπιταλιστικής επίθεσης δεν αποτελεί μονάχα απολογία της βίας, αλλά είναι επίσης σαν να βάζω τη θηλιά στο λαιμό μου, που δεν πρόκειται Ποτέ! γιατί όσο είμαι ζωντανός σχεδιάζω να συνεχίσω ν’ αγωνίζομαι, δε με νοιάζει αν μου λείπουν μερικά δάχτυλα, ένα χέρι, η ακοή ή η όραση. Θα τραβήξω μπρος πάση θυσία, αυτό πρέπει να το ξέρουν τόσο οι εχθροί μου όσο και τα συντρόφια μου.

Μου ζητάνε λοιπόν να σπάσω την απομόνωση, τον ερμητισμό που περιβάλλει το πρόσωπό μου, αντιτείνω πως θα ντρεπόμουν να επικοινωνήσω απλώς και μόνο λόγω μιας προσβολής στη συνείδησή μου -και οι σύντροφοί σου; θαρρώ πως το να επικοινωνήσω μαζί τους είναι κάτι κοινότοπο κι ασήμαντο;- Είναι αλήθεια, δε χρειάζεται να ξεράσω τα πάντα για το τι συνέβη εκείνη τη νύχτα, πιστεύω πως στο μέλλον θα υπάρξει χρόνος γι’ αυτό.

Θέλετε λοιπόν να μάθετε για μένα; Καλά τότε, θ’ αγωνιστώ για να ζήσω και θα ζήσω για ν’ αγωνιστώ μέχρι να γίνουμε λεύτεροι και άγριοι, δε θα πέσω στην παγίδα τού αν είμαι λιγότερο ή περισσότερο άγριος εφόσον αναπνέω με τεχνητά μέσα, γιατί πιστεύω πως σε καταστάσεις σαν αυτήν ανθεί το πιο άγριο ένστικτο του ανθρώπου, αυτό της επιβίωσης. Δεν προτίθεμαι ν’ αναφερθώ σε κανέναν συγκεκριμένα, γιατί ξέρω ότι πολλά συντρόφια μού ευχήθηκαν το θάνατο με τις καλύτερες προθέσεις, αλλά θέλω να βγει από εδώ ένα μάθημα για όλους: δε γίνεται να εύχεται κανείς το θάνατο ενός συντρόφου με τέτοια χαλαρότητα, εκτός βέβαια κι αν το δηλώσει ο ίδιος ο σύντροφος, αλλά αν ήταν αυτή η περίπτωση, το άτομο θα έψαχνε τα μέσα για να δώσει τέλος στη ζωή του, χωρίς έτσι να προκληθεί μια δικαστική υπόθεση (ανθρωποκτονία) κατά τρίτου. Γιατί, τι θα είχε γίνει αν για «να μου κάνουν τη χάρη» με είχαν εκτελέσει; ποιοι είναι αυτοί, που αποκαλούνται σύντροφοί μου, που θα κρίνουν αν αξίζει ή όχι τον κόπο να συνεχίσω να ζω; Ο μόνος ικανός να πάρει ανάλογη απόφαση είναι το άτομο, μόνο αυτό ξέρει τι πραγματικά επιθυμεί, και συγκεκριμένα εγώ θέλω να παραμείνω ζωντανός, για να συνεχίσω ν’ αγωνίζομαι. Από την άλλη, θέλω να ξέρετε πως εκτιμώ όλες και καθεμία ξεχωριστά από τις αλληλεγγύες δράσεις που έγιναν για μένα, τα πανό που κρεμάστηκαν σε διάφορα μέρη του κόσμου ή όσα μηνύματα έστειλαν οι ίδιοι οι αλληλέγγυοι έφτασαν στ’ αυτιά μου με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, κάθε φυλλάδιο, κάθε δελτίο αντιπληροφόρησης, κάθε κομμάτι της ζωής τους το οποίο αφιέρωσαν σ’ εμένα το κρατάω σαν θησαυρό. να ξέρετε πως έμαθα τα πάντα και πως σε αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχουν λόγια για τα συναισθήματα ευγνωμοσύνης μου, γιατί κάθε βομβιστική επίθεση, κάθε οργανωμένος εμπρησμός στ’ όνομά μου είναι στο μυαλό μου, ποτέ δε θα μπορέσω να ξεχάσω πόσο γενναίοι στάθηκαν οι Μεξικάνοι σύντροφοί μου, πόσο ανυπότακτοι ξέρουν να ‘ναι οι σύντροφοί μου απ’ την Ελλάδα, θα ‘θελα ν’ αγκαλιάσω τους άγριους της Βολιβία ς και των ΗΠΑ, να χαιρετήσω στοργικά τους εξεγερμένους στην Ισπανία και στην Ιταλία, τους ελευθεριακούς της Αργεντινής, θάρρος! και πώς να μην αναφέρω τους εικονοκλάστες της Ινδονησίας, δύναμη, αδέρφια! Στους ανώνυμους του Μετώπου Απελευθέρωσης των Ζώων (FLA) και του Μετώπου Απελευθέρωσης της Γης (FLT) στη Ρωσία και στον κόσμο. Στους φυλακισμένους συντρόφους ανά τον κόσμο, τους στέλνω όλη μου την αγάπη σε αυτά τα ταπεινά γράμματα, στη συντρόφισσα Ταμάρα, φυλακισμένη στην Ισπανία, στον Γκαμπριέλ Πόμπο ντα Σίλβα, φυλακισμένο στη Γερμανία, στον Μάρκο Καμένις, φυλακισμένο στην Ελβετία, στους πάντα αξιοπρεπείς συντρόφους της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, που τόσο ζηλεύω το θάρρος τους, και φυσικά στα συντρόφια μου στην επικράτεια που κυριαρχείται από το κράτος της Χιλής, σ’ εσάς που γνώρισα προσωπικά, να ξέρετε πως σας έχω στην καρδιά μου παντοιοτρόπως, δε χωρίστηκα ποτέ από σας, γιατί πάντα σας κουβαλάω στο χαμόγελό μου, ξέροντας πως σ’ ένα γράμμα δε θα μπορέσω ποτέ να σας ευχαριστήσω για όλες και καθεμία δράση ξεχωριστά, ελπίζω να γίνεται κατανοητό πως δε θέλω να αποκλείσω κανέναν, οι μορφές με τις οποίες εκφράστηκε αλληλεγγύη μαζί μου είναι τόσο πολλές και διαφορετικές όπως ο ίδιος ο αγώνας, από παράνομες δράσεις μέχρι εκδηλώσεις, τηλεφωνικές κλήσεις, μηνύματα μέσω διαδικτύου, τραγούδια και ήχους ελευθεριακούς, και τέλος θέλω να ξέρετε όλοι/όλες και καθένας από σας τους εξεγερμένους αλληλέγγυους ότι αυτός ο τρελός για τη λευτεριά ποτέ, ποτέ δε θα σας ξεχάσει, αποδειχτήκατε πελώριοι σαν ουρανοξύστες χτυπώντας εκεί που τους πονάει και, πάνω απ’ όλα, κάνατε τ’ αστέρια να λάμψουν με την τόλμη σας, κι αυτό είναι άξιο μίμησης.

Θα ‘θελα να ξέρατε τι γεννούσε εντός μου η αλληλεγγύη, εκείνες τις μέρες όπου τίποτα δεν είχε νόημα και το να μάθω πώς να ξαναφτιάξω τη ζωή μου δεν είχε ίχνος λογικής, γιατί να ξέρετε πως ήμουν άσχημα, αυτό που μου συνέβη εύχομαι να το πάθουν πολύ λίγα άτομα, γιατί ήταν φρικτό, κι εκεί όπου υπήρχε περισσότερη σκοτεινιά, εμφανιζόσασταν εσείς, μικρές χειρονομίες που με ωθούσαν να μην παραιτηθώ. Πώς να προδώσω όσους ρισκάρουν τη ζωή τους για να με εμψυχώσουν; Κι έμαθα να κατακτώ τη ζωή εκ νέου, και ξέρω πως ποτέ δε θα λογαριάσετε πόσο σημαντικοί υπήρξατε. Τώρα είμαι πιο δυνατός από ποτέ, αντί να μ’ εκφοβίσει η φυλακή με κάνει δυνατό, όπως εκείνες τις μέρες, παράδοξη που είναι η ζωή, γιατί πάντοτε έλεγα ότι το να ‘χεις συντρόφους στη φυλακή δε θα ‘πρεπε να ‘ναι σε καμιά περίπτωση λόγος εκφοβισμού, απεναντίας θα ‘πρεπε να είναι αιτία για το φιτίλι στο μπουκάλι με τη βενζίνα, για την καύση του εκρηκτικού ή εμπρηστικού φορτίου, για το χαμόγελο στις εξεγερσιακές καρδιές μετά από κάθε μέρα επίθεσης, αυτό πίστευα πριν κι αυτό συνεχίζω να πιστεύω, και τώρα είμαι εγώ αυτός που βρίσκεται φυλακισμένος, επομένως αν οι εχθροί μου δεν κατορθώνουν να εκφοβίσουν εμένα, που βρίσκομαι πίσω από τα κάγκελά τους, το βλέπω δύσκολο να το κατορθώσουν με τα συντρόφια μου.

Τη φυλακή σκοπεύω να την αντιμετωπίσω με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπισα την κοινωνία: με αξιοπρέπεια και κέφι, ποτέ υποτακτικά -όπως ειπώθηκε σε μία περίσταση-, κάνοντας τη φυλακή μαχητική. Σας διηγούμαι πως βρίσκομαι στο νοσοκομειακό τομέα της φυλακής Σαντιάγο 1, εδώ βιώνει κανείς ένα καθεστώς παρόμοιο με αυτό της Μονάδας Υψίστης Ασφαλείας της Φυλακής Υψηλής Ασφαλείας, αλλά χωρίς προαύλιο, χωρίς ράδιο, χωρίς τηλεόραση, με μία εβδομαδιαία επίσκεψη μάξιμουμ δύο ατόμων και με τον κίνδυνο μεταδοτικών ασθενειών άλλων κρατουμένων, το χώρο τον μοιράζεται κανείς κι είναι μεγαλύτερος από ένα κελί. Σε αυτά εδώ τα μέρη τη λένε φυλακή των τρελών, γιατί αν αντέξεις εδώ πολύ καιρό αποτρελαίνεσαι, παρ’ ότι είμαι της άποψης πως ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό, επιπλέον όπως λένε εδώ πέρα: «οι τρελοί είμαστε αυτοί που έχουμε τα πιο όμορφα όνειρα». Σας διηγούμαι πως κάνω πολλές ασκήσεις για να ανακτήσω τους μυς που έχασα, τραγουδάω αρκετά -κυρίως εκείνα τα τραγούδια που δεν άρεσαν σε κανέναν-, γράφω γράμματα στο κοριτσάκι μου κάθε βδομάδα, πού και πού αν βρω συγκελίτη παίζω σκάκι ή κουβεντιάζουμε, γενικά οι κρατούμενοι μου φέρονται με πολλή αγάπη και με βοηθάνε αρκετά. Συνεχίζω τη θεραπεία αποκατάστασής μου κατά γράμμα και προσπαθώ να εμψυχώσω τον εαυτό μου όταν σπανίζει η πληροφόρηση απ’ έξω, σας διηγούμαι ακόμα ότι μου έχουν προταθεί πάρα πολλά εγχειρήματα, σε κάποια ήδη δουλεύω κι άλλα είναι για όταν θα έχω πια εκτίσει την ποινή μου.

Σκέφτομαι πως έτσι ένας εξεγερμένος μετατρέπεται σε μαχητή, όταν είναι ικανός να ξανασηκωθεί δυνατότερος, παρά την πτώση που υπέστη, όποιος είναι ικανός να δει μια πραγματικότητα κι ας έχει να χάσει τα πάντα, ένας μαχητής δε χρειάζεται απαραίτητα να ξέρει να σκαρώσει μια βόμβα ή να τη χειριστεί, ούτε και να κατέχει τεχνικές καμουφλάζ, αυτά είναι πράγματα που μαθαίνονται εξτρά, οι μαχητές είναι επικίνδυνοι για τις ιδέες και τις αρχές τους, γιατί φτάνουν μέχρι εσχάτων, πάντα ακλόνητοι, άθραυστοι, γιατί δεν προδίδουν τον ίδιο τους τον εαυτό ούτε τους συντρόφους τους, γιατί είναι μονίμως σε επιφυλακή, γιατί δεν αφήνονται να παρασυρθούν από κάποια φημολογία ή κάποιο κουτσομπολιό, γιατί αν έχουν προβλήματα τα αντιμετωπίζουν, γιατί αν έχουν πόνο κλαίνε, κι αν έχουν χαρά γελάνε, γιατί ξέρουν να περνάνε μια ζωή γεμάτη, και γι’ αυτό διόλου ήρεμη, αυτοί είναι οι αληθινοί μαχητές. τώρα, σε αυτόν τον πόλεμο είναι πολλές οι περιστάσεις χαράς, αλλά υπάρχουν επίσης στιγμές πίκρας, γιατί είναι ένας πόλεμος, όχι μια νεανική μόδα, και η αναμέτρηση με το σύστημα της κυριαρχίας υπό αυτούς τους όρους μπορεί να φέρει δυσάρεστες συνέπειες, και πρέπει να το ξέρουμε εκ των προτέρων, γιατί ένα λάθος, μια μικρή απροσεξία αλλάζει τα πάντα, όπως λεγόταν πάντα κι αυτό το είχα καταλάβει, γι’ αυτό ενέργησα σύμφωνα με τους όρους που συνήθιζα να χρησιμοποιώ. Όσον αφορά τα τραύματά μου, έχουν επουλωθεί όλα, δυστυχώς τα σημάδια θα μείνουν για πάντα, αλλά τα κουβαλάω τόσο περήφανα όσο και τα τατουάζ μου, γιατί είναι η πιο στέρεη απόδειξη ότι είμαι πεπεισμένος ως προς τα ιδανικά μου. Πώς να μην είμαι; Κουβάλησα αυτήν τη βόμβα με όνειρα κι ελπίδες, και αυτό παραμένει ανέπαφο.

Από την άλλη μεριά, λυπάμαι που δεν μπορώ να συνεχίσω να συνεισφέρω στα εγχειρήματα στα οποία συμμετείχα, καταλάβετε ότι για μένα δεν υπήρχε κανένα πιο σημαντικό από άλλα, όλα και καθένα ξεχωριστά σημαίνουν μια συνεισφορά στον κοινωνικό πόλεμο και ευελπιστώ ότι αυτά τα εγχειρήματα δεν παραδέρνουν επειδή δεν είμαι εκεί, απεναντίας αυτό θα έπρεπε να είναι ένα ακόμη κίνητρο για να πάνε μπροστά, γνωρίζω πως δεν είμαι στο απυρόβλητο της κριτικής γιατί, εφόσον ήμουν συμμέτοχος σε τόσα όνειρα, έπρεπε να έχω ενεργήσει όχι στο 100% της προσοχής, αλλά στο 150%.

Είμαι σίγουρος ότι το παράδειγμά μου θα κλείσει ένα ακόμη κεφάλαιο, και πως οι νέοι, και οι όχι τόσο νέοι αγωνιστές, θα ξέρουν να κρατήσουν τα θετικά απ’ όλο αυτό, γιατί ο αγώνας συνεχίζεται κι υπάρχουν πάμπολλες καρδιές που δε χωρούν σε αυτόν τον εξουσιαστικό κόσμο και θέλουν ν’ ανοίξουν το βήμα τους, γιατί το κάναμε στο παρελθόν, θα ξέρουμε να το κάνουμε στο παρόν. προσωπικά βλέπω έναν καλό απολογισμό των αντεξουσιαστικών αγώνων στον κόσμο, κάποιοι αποδυναμώνονται, αλλά γενικά βλέπω καλά προγνωστικά.

Όπως όμως προχωράει ο αγώνας, το ίδιο θα κάνει και η καταστολή, και η περίπτωσή μου θα χρησιμοποιηθεί για να ξανανοίξει η τρισάθλια σκευωρία «υπόθεση βόμβες», γι’ αυτό επισημαίνω να είμαστε σε εγρήγορση, να μη μένουμε ποτέ αδρανείς, αλλά να λαμβάνουμε προφυλάξεις, γιατί η αυτοκριτική μου μπορεί να εφαρμοστεί σε όλους/όλες, είναι ιδέα προς κοινή χρήση. δε λέω ό,τι λέω με βεβαιότητα, είναι μια εικασία, ίσως δεν επιχειρήσουν άλλες σκευωρίες από φόβο μήπως γελοιοποιηθούν εκ νέου, ή ίσως το ρισκάρουν με τη δικαιολογία πως η πράξη μου είναι εμπεριστατωμένη, γι’ αυτό καλούμαστε να είμαστε διαρκώς αφυπνισμένοι, με τις πέντε αισθήσεις στο δρόμο.

Κλείνοντας, θέλω να αφιερώσω αυτές τις τελευταίες γραμμές στο άτομο που ήταν μαζί μου τα ξημερώματα της 1ης Ιούνη. Αδερφάκι, ξέρω ότι το ατύχημά μου πρέπει να σ’ έχει σημαδέψει, πόσες νύχτες μπορεί να πέρασες σε αγρύπνια, στην αβεβαιότητα της καθημερινότητας -να ξέρουν ότι είμαι εγώ; θα φανεί; θα ‘χει ξυπνήσει την επόμενη μέρα ή θα ‘χει πεθάνει στον ύπνο του; θα μ’ έχει καταδώσει; Θυμάμαι μια φορά που σου ‘πα ότι, παρά το απύθμενο μίσος που νιώθω για τον άθλιο που μαχαίρωσε τη σύντροφό του, εξίσου πίστευα πως για να το καταλάβω θα ‘πρεπε να βρεθώ σε παρόμοια θέση ώστε να δω αν είμαστε τόσο δυνατοί όσο λέμε, γιατί πάντα πίστευα ότι η προδοσία είναι ένας εσωτερικός εχθρός. Τώρα μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι αυτός ο τενεκές δεν έχει αρχίδια! Θυμάμαι επίσης ότι, πριν βγούμε στο δρόμο εκείνη τη νύχτα, σου είπα πως δεν είχα μαζί το γούρι μου -κάτι που δεν είχε κανένα απολύτως νόημα, κάτι που εγώ ένιωθα ότι μου ‘φερνε τύχη-, εσύ μου ‘πες ότι ήμουν τρελός για να πιστεύω σε τέτοια πράγματα, από τύχη είχα πάνω μου το άλλο μου φυλαχτό και επέζησα, τώρα μπορούμε να γελάσουμε με αυτές τις μπαρούφες. Αδερφάκι, θέλω να ξέρεις ότι παρά τ’ άσχημα παιχνίδια που παίζει το μυαλό ή η καρδιά σου, που ούτε καν μπορώ να φανταστώ, είμαι ακόμα ο ίδιος χελωνάκος με την ποδαρίλα, που κοιμάμαι κατάχαμα, και ποτέ δε θα σου προσάψω τίποτα, γιατί εκείνη τη νύχτα έλαχε ο κλήρος σ’ εμένα, όπως είχε λάχει σ’ εσένα αντίστοιχα σε περασμένες μέρες, αν κάτι συνέβαινε το δεύτερο άτομο θα διέφευγε, έτσι το είχαμε συμφωνήσει και έτσι έπρεπε να γίνει, γιατί πολλές φορές μπορεί να νιώθεις πως με πρόδωσες, μα δεν το έχεις κάνει. σε αυτόν τον πόλεμο που αποφασίσαμε να διεξάγουμε θα περισσεύουν τα λόγια ώστε να μας καταλαβαίνουν. Ίσως να μη σε ξαναδώ ποτέ πια, κι αν αυτό συμβεί, τύχη σ’ ό,τι είναι να ‘ρθει.

Το είπα μια φορά και σήμερα το επαναλαμβάνω με περηφάνια: Ποτέ ηττημένοι, ποτέ μετανιωμένοι! Από εδώ στέλνω μια ζεστή αγκαλιά στον κόσμο που είναι στην παρανομία.

Με τον Μαουρί πάντοτε στη μνήμη!
Κρατούμενοι πολέμου στο δρόμο!
Ενάντια σε κάθε εξουσία!
Βαδίζοντας προς το δημιουργικό τίποτα!

Luciano Pitronello Sch.
– Εξεγερσιακός Πολιτικός Κρατούμενος.

Πηγή: Material Anarquista (Στο πρωτότυπο έχει γραφεί εκ παραδρομής πως η Ταμάρα είναι έγκλειστη στο Μεξικό και ο Γκαμπριέλ έγκλειστος στην Ισπανία.)

Νέα σελίδα υποστήριξης στον Τορτούγα: negratortuguitalakalle

Αναδημοσίευση από: Contra Info

 

Χιλή: Άλλο ένα γράμμα της Mónica Caballero για τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς

  • January 27, 2012

Άλλη μια φορά
Απλώνω το χέρι στους συντρόφους
Σφίγγω τη γροθιά στον εχθρό

Συντρόφια της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, σας γράφω λίγες ώρες πριν την έναρξη της εκδίκασης της «υπόθεσης βόμβες», ενός κακέκτυπου της «υπόθεσης Θερβάντες».

Η εξουσία και οι λακέδες της προσπαθούν να με καταδικάσουν για την τοποθέτηση ενός εμπρηστικού μηχανισμού σε μία εκκλησία, και γι’ αυτό το γεγονός κινδυνεύω με δραστική ποινή 5 έως 20 χρόνων, στο πλαίσιο του αντιτρομοκρατικού νόμου. Η πυρά για το κυνήγι μαγισσών ήδη ετοιμάζεται.

Μέχρι τη 14η Αυγούστου 2010 κατοικούσα στην κατάληψη Λα Κρότα, όπου υπήρχε μία αναρχική βιβλιοθήκη (την οποία γλέντησαν οι μπάτσοι την καταραμένη εκείνη μέρα), το όμορφο σπίτι μου μετατράπηκε σε ένα από τα «κέντρα εξουσίας» της εισαγγελίας, σε ένα από τα θεμέλια της αποτυχημένης θεωρίας της συμμετοχής σε παράνομη τρομοκρατική οργάνωση… τι προσβολή για όποιον φτύνει την επιβολή των εξουσιαστών. Οι κάτοικοι του σπιτιού αυτού σχεδιάζαμε ανοιχτά την προπαγάνδα αντεξουσιαστικών ιδεών, πράγμα που το κράτος τρέμει.

Η προφυλάκισή μου (που διάρκεσε 9 μήνες στη φυλακή και 3 μήνες σε κατ’ οίκον περιορισμό) δεν με εξέπληξε, αφού τα ΜΜΕ έχτιζαν τα θεμέλια μήνες πριν, μόνο ο απροκάλυπτος τρόπος που έγινε με καταπλήσσει, καθώς περίμενα περισσότερα από τις «αστυνομικές υπηρεσίες πληροφοριών»· εξάλλου, απέναντί μου δεν υπάρχει κανένα άμεσο αποδεικτικό στοιχείο συμμετοχής μου σε αυτήν ή οποιαδήποτε άλλη επίθεση, παρά μόνο η κατηγορία εναντίον των ιδεών, πράγμα που δεν αναφέρω για να πιαστώ στη νομιμότητα ή να υπερασπιστώ την αθωότητά μου, αφού ο αναρχικός αγώνας δεν μπορεί να είναι παρά παράνομος. Κάθε ώρα που κάθομαι στο εδώλιο της κατηγορημένης νιώθω βρόμικη που συμμετέχω σε αυτήν τη δημοκρατική διαδικασία, δεν έχω τίποτα να αποδείξω σε κανένα δικαστή, η μόνη άποψη που με ενδιαφέρει είναι αυτή των συνεργών μου στο έγκλημα του πολέμου για την ελευθερία και την αναρχία. Με θέλουν στη φυλακή επειδή δε φιλάω το σταυρό της μετάνοιας, επειδή δε σκύβω το κεφάλι. Η έκβαση είναι αβέβαιη, ίσως να καταφέρουν να φυλακίσουν το σώμα μου ή ίσως στο κοντινό μέλλον οι διαφωνούντες με το Κεφάλαιο να έχουν κλεισμένο εισιτήριο για τη φυλακή· αυτό είναι το κόστος της επιθυμίας να απαλλοτριώσουμε τις ζωές μας από όσους είναι δήμιοι στη δούλεψη των εραστών της τάξης.

Νιώθω αδερφή σας χωρίς να έχουμε ανταλλάξει ούτε λέξη, κάθε μέρα που σας στερεί το Κεφάλαιο δεν μου περνάει απαρατήρητη, γνωρίζω τη μοναξιά ενός κρύου κελιού, τη λύσσα που σου στεγνώνει το στόμα στη θέα της πόρτας που κλείνει και πώς είναι να μισείς το κάθε πρωινό που βλέπεις τον κλειδούχο, η αλληλεγγύη για μένα δεν είναι μια άσκηση οίκτου ή «ανθρωπισμού», είναι ένα εργαλείο του αντεξουσιαστικού αγώνα, δεν μπορώ πια να ζω στην κοινωνική ειρήνη του Κεφαλαίου, με πονάει και με ανησυχεί να βλέπω κι άλλους στα κλουβιά, είτε μιλούν την ίδια ή άλλη γλώσσα, είτε ανήκουν στο ίδιο ή σε άλλο είδος, είτε έχουν ουρά, πόδια ή φτερά.

Συντρόφια, έχετε συνεισφέρει με θαυμάσιο τρόπο στη διάδοση των επαναστατικών μηδενιστικών και αναρχικών ιδεών. Συνεχίστε έτσι, είναι για μένα πάντοτε ευχάριστο να διαβάζω τα γράμματά σας.

Σήμερα μπορώ κι απολαμβάνω έναν ουρανό χωρίς κάγκελα, την επαφή ενός συντρόφου, τον περίπατο στους δρόμους αυτής της άνευρης πόλης, σε μερικές εβδομάδες… ποιος ξέρει;

Και τέλος για εσάς, αγαπητοί διώκτες, που θα αναλύσετε κάθε κόμμα με αμέτρητους εμπειρογνώμονες για να οπλίσετε μια νέα διαδικασία, ελπίζω να σας βγει, οι αφέντες σας θα είναι περήφανοι.

Πόλεμος ενάντια σε κάθε μορφή κυριαρχίας! Ανταρσία και εξέγερση!
Ζήτω η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς,
είθε να εξαπλωθεί σε όλο τον πλανήτη!
Είθε να τρέμουν οι δεσμοφύλακες, οι δικαστές, οι εισαγγελείς και οι χασάπηδες!
Φωτιά στις φυλακές και στα σφαγεία!
Στον αγώνα για την καταστροφή της εξουσίας κανείς δεν είναι μόνος!
Κρατούμενοι πολέμου στο δρόμο! Ντιέγο Ρίος, Γκαμπριέλα Κουριλέμ, δραπετεύστε μακριά από τις κάμερες και τις στολές!

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

Μόνικα Καμπαγιέρο
Αναρχική
Κατηγορούμενη για την «υπόθεση βόμβες»
Σαντιάγο, Χιλή
[Νοέμβρης 2011]

πηγή: culmine

Η μετάφραση στα ελληνικά έγινε από τα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία-Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (ΣΠΦ/FAI-IRF)

Αναδημοσίευση από: Contra Info