Archives for October, 2011
Σε 87 μήνες φυλάκισης καταδικάστηκε ο Walter
Σύμφωνα με το newsletter που στάλθηκε σήμερα νωρίς το πρωί από τη σελίδα υποστήριξης του Walter, supportwalter.org, η ποινή που του επιβλήθηκε για τους εμπρησμούς εκ μέρους του ALF στη Utah ήταν 87 μήνες, οι οποίοι θα προστεθούν στην ήδη επιβεβλημένη ποινή του και στο χρόνο που είναι φυλακισμένος. Αυτό σημαίνει πως συνολικά ο Walter έχει καταδικαστεί σε 12 χρόνια φυλάκισης για τις δράσεις του ως ο «Lone Wolf» του ALF.
Ακολουθεί η μετάφραση της τελικής του τοποθέτησης στο δικαστήριο, μιας τοποθέτησης σύντομης, άμεσης και ειλικρινής, όπως άλλωστε και τα περισσότερα κείμενα του Walter:
«Είμαι σήμερα εδώ εξαιτίας των εμπρησμών που διέπραξα στην Tandy Leather Factory στο Salt Lake City και στο εστιατόριο Tiburon στη Utah, το οποίο πουλάει το απίστευτα βάναυσο προϊόν φουά γκρα. Ο κατήγορος δικηγόρος θέλει να μου δώσει την μέγιστη ποινή και ακόμα περισσότερη όχι λόγω των «εγκλημάτων» μου, αλλά επειδή είμαι αμετανόητος και ντόμπρος. Η διαίσθησή μου μου λέει πως αυτό το δικαστήριο δεν πρόκειται να μου δείξει έλεος επειδή ξαφνικά θα λυπηθώ. Οπότε αντί να πω ψέμματα στο δικαστήριο σε μια αδύνατη προσπάθεια να σώσω τον εαυτό μου, όπως είμαι σίγουρος ότι κάνουν πολλοί όταν αντιμετωπίζουν την μέρα απόδοσης των ποινών τους, επιτρέψτε μου να σας πω γιατί λυπάμαι.
Λυπάμαι για το ότι όταν ήμουν 19 χρονών έχτισα δύο σφαγεία που μέχρι και σήμερα σκοτώνουν ζώα, ακόμα και τώρα καθώς μιλάω. Λυπάμαι που η Tandy Leather πουλάει δέρματα που έχουν αποσχιστεί από νεκρούς, και συχνά από ζωντανά σώματα ζώων όπως αγελάδες, στρουθοκάμηλοι, λαγοί, φίδια και γουρούνια. Λυπάμαι που οι επιχειρήσεις βυρσοδεψίας που προμηθεύουν την Tandy Leather Factory μολύνουν τη Γη με επικίνδυνα χημικά. Λυπάμαι που το εστιατόριο Tiburon βγάζει κέρδος από το εξαναγκαστικό τάισμα χηνών και παπιών μέχρι να εκραγούν τα συκώτια τους, ώστε οι πλούσιοι άνθρωποι να μπορέσουν να τα χρησιμοποιήσουν ως πατέ για τα κράκερ και το ψωμί τους. Λυπάμαι που κερδίζουν τα προς το ζην από νεκρά σώματα άγριων και εξωτικών ζώων. Λυπάμαι που ζούμε σε μια εποχή όπου μπορείς να βιάσεις ένα παιδί ή να χτυπήσεις μια γυναίκα μέχρι να λιποθυμήσει και να σου επιβληθεί μικρότερη ποινή φυλάκισης από έναν ακτιβιστή για την απελευθέρωση των ζώων ο οποίος επιτέθηκε σε ιδιοκτησία και όχι σε ανθρώπους.
Λυπάμαι που ο αδερφός μου ήταν τόσο απεγνωσμένος να ξεφύγει από τα χρέη που πέταξε από την Iowa στο Colorado απλά για να με παγιδεύσει σε μια μαγνητογραφούμενη και παρακολουθούμενη συζήτηση με ανταμοιβή λεφτά. Λυπάμαι που σχετίζομαι βιολογικά με έναν τέτοιο τιποτένιο ρουφιάνο. Λυπάμαι που περίμενα τόσο καιρό για να γίνω ενεργητικό μέλος του Μετώπου Απελευθέρωσης Ζώων (ALF). Για όλα αυτά τα πράγματα θα έχω πάντα κάποια λύπη. Αλλά όσον αφορά τους εμπρησμούς στην Leather Factory και στο Tiburon, δεν έχω καμία τύψη.
Συνειδητοποιώ ότι οι νόμοι αυτής της χώρας είναι υπέρ της δυνατότητας των επιχειρήσεων να βγάλουν κέρδος και όχι υπέρ του δικαιώματος των ζώων στη ζωή. Χρησιμοποιούνται [οι νόμοι] επίσης για να ευνοήσουν την ικανότητα των λευκών επιχειρηματιών να βγάλουν κέρδος από τη δουλεία μαύρων ατόμων. Χρησιμοποιούνται επίσης για να εξυπηρετήσουν την ικανότητα ενός συζύγου να επιτεθεί δόλια στη γυναίκα του και να της φερθεί λες και ήταν αντικείμενο. Εκείνοι που παραβιάζουν το νόμο και καταστρέφουν ιδιοκτησίες για να αντιταχθούν σε εκείνες τις καταπιέσεις αποκαλούνται επίσης «τρομοκράτες» και «φανατικοί» στην εποχή τους αλλά αυτό δεν άλλαξε το γεγονός ότι η κοινωνία προόδευσε και ακόμα προοδεύει σύμφωνα με εκείνες τις γραμμές.
Οπότε σήμερα είμαι ο κακός τύπος. Αυτό είναι απλά ζήτημα ιστορικής σύμπτωσης. Ποιος ξέρει, ίσως μια λιγότερο κτηνώδη και λιγότερο βίαιη κοινωνία να υπάρξει κάποια μέρα που θα κατανοεί πως η ζωή και η Γη είναι περισσότερο σημαντικές από τα προϊόντα θανάτου και βαναυσότητας. Και αν όχι, στο διάολο με όλους τέλος πάντων! Το αν οι υποστηρικτές μου ή αυτοί που με δυσφημούν πιστεύουν πως είμαι ένας αγωνιστής για την ελευθερία ή ένας φρενοβλαβής δεν κάνει καμία διαφορά για μένα. Έχω αφιερώσει χρόνια επιβεβαιωμένα προωθώντας, υποστηρίζοντας και παλεύοντας για την Απελευθέρωση των Ζώων. Έχω δει τα ζώα θύματα της της ανθρώπινης αδικίας, χιλιάδες από αυτά με τα ίδια μου τα μάτια, και αυτό που είδα ήταν αίμα, έντερα και σπλάχνα! Έδωσα μια υπόσχεση σε εκείνα τα ζώα και στον εαυτό μου, να αγωνιστώ για εκείνα με όποιον τρόπο μπορούσα. Δε μετανιώνω για τίποτα από αυτά, και δε θα μετανιώσω ποτέ!
Μπορείτε να μου στερήσετε την ελευθερία, αλλά δε μπορείτε να με υποτάξετε.
Walter Bond
A.L.F. – P.O.W.
XLoneVWolfX»
Αναδημοσίευση από: Ferae Naturae XVX
Ο Walter είναι ένας από μας…
Ο Walter ήταν, είναι και θα είναι ένας από εμάς. Ήταν ένας από εμάς όταν επιτέθηκε στη βιομηχανία θανάτου Sheepskin Factory στο Glendale,στο Tandy Leather Factory στο Σολτ Λέικ Σίτι και στο εστιατόριο Tiburon που εμπορεύεται επιβολή, εξουσία και θάνατο στο Sandy.
Μέσα από αυτές τις δράσεις ο Walter ανέδειξε πόσο δυναμικές και γεμάτες πάθος δράσεις μπορούν να γίνουν για την υπόθεση των μη ανθρωπίνων ζώων, σήμερα,τώρα. Υπογράμμισε όπως και πολλοί άλλοι άλλοι αγωνιστές για την απελευθέρωση των ζώων, πως αυτό που έχει ανάγκη το κίνημα για την απελευθέρωση τους δεν είναι περισσότερες υπογραφές «μείωσης της βαρβαρότητας», κλάματα και παρακάλια απέναντι στους εξουσιαστές και βιαστές της ζωής. Δεν είναι οι περισσότερες φιλοσοφικές συζητήσεις για το «εάν» και «πώς» και «με βάση ποια ψευδό-ηθικίστικη θεωρία» υποστηρίζουμε την «τάδε» ή την «δείνα» υποταγμένη στάση για το ζήτημα των τσακισμένων από την ανθρώπινη κυριαρχία αδελφών μας. Αλλά ο δρόμος της σύγκρουσης, της αμετανόητης μαχητικότητας, της λυσσασμένης αντεπίθεσης.
Ο Walter ήταν ένας από εμάς όταν συνελήφθη από τα ένστολα τσιράκια της κυριαρχίας, τους πράκτορες της ATF. Όταν δέχθηκε το ρουφιάνικο “δόσιμο” του από τον ίδιο του τον αδερφό Trapper Zuehlke. Όπως είναι γνωστό, η ρουφιανιά όπως και η καταπίεση δεν έχουν σύνορα. Αυτό όμως που είναι επίσης γνωστό είναι πως οι ρουφιάνοι πολιτικών ακτιβιστών δεν ξεχνιούνται εύκολα.
Η καταστολή μαχητικών συντρόφων και συντροφισσών που παλεύουν για την απελευθέρωση των ζώων και της γης, και εν τέλει για την Ολική Απελευθέρωση από τα ανθρώπινα δεσμά, όχι μόνο δεν μας φοβίζει αλλά μας εξοργίζει. Είναι γνωστή η πάγια τακτική πολιτικής απομόνωσης που ακολουθείται μέσα από τέτοιου είδους κατασταλτικές διαδικασίες ώστε να τσακιστούν πολιτικά και ηθικά οι ακτιβιστές. Αλλά για άλλη μια φορά η κυριαρχία τα έκανε μαντάρα. Όχι μονάχα δεν κατάφερε να απομονώσει πολιτικά και ως φυσική παρουσία τον Walter αλλά κατάφερε να δημιουργήσει ένα από τα πιο ισχυρά διεθνή κινήματα αλληλεγγύης που έχει λάβει χώρα τα τελευταία χρόνια. Αυτού του είδους η αλληλεγγύη δεν αναπτύχθηκε πάνω στην βάση της προσωπολατρίας αλλά στην βάση της πολιτικής στάσης και δράσης, υποκείμενα μιας συνολικότερης θεώρησης για το υπάρχον.
Ο Walter ήταν ένας από εμάς όταν γνώρισε για πρώτη φορά τα «κελιά της ελευθερίας» στην Αμερική για τον εμπρησμό μιας αποθήκης μεθαμφεταμινών ενός από τους μεγαλύτερους βαρόνους ναρκωτικών της Αϊόβα που διοχέτευε ναρκωτικά και στον ρουφιάνο αδελφό του, τον Steve Gomez.
Ήταν ένας από εμάς όταν έφαγε την «ποινή» του για τον εμπρησμό του Sheepskin Factory. Είναι ένας από εμάς στο σήμερα που οι συνθήκες εγκλεισμού του αναδεικνύουν και την εκδικητικότητα του υπάρχοντος συστήματος όταν για δύο 15λεπτες κλήσεις στην οικογένεια του και απλά την ημερήσια διατροφή του είναι αναγκασμένος να πληρώνει σχεδόν 50 δολάρια. Ο Walter υποχρεώνεται στην ουσία να «αγοράζει» την διατροφή του καθώς του παρέχεται εκδικητικά vegetarian και όχι vegan διατροφή. Όπως ενημερωνόμαστε ακόμα, θα πρέπει να παρθεί ιδιαίτερη «δικαστική απόφαση» μόνο και μόνο για να επιλέξει ο ίδιος τι θα βάλει στο στόμα του και όχι η κυριαρχία…
Για μας η «σωφρονιστική» διαδικασία δεν είναι τίποτε παραπάνω από την άλλη όψη του ίδιου ακριβώς νομίσματος. Ονειρευόμαστε και ετοιμαζόμαστε πιο μαχητικά από ποτέ για την δημιουργία μιας κοινωνίας που θα ανθίσει στις στάχτες της τελευταίας φυλακής, μιας κοινωνίας που προάγει τον βιοκεντρισμό και τον συμβιοτισμό έναντι στο εμετικό καρτεσιανό κατασκεύασμα του ανθρωποκεντρισμού, μιας κοινωνίας που η λέξη σπισισμός θα είναι ξεχασμένη μια και καλή και η αυτοδιάθεση κάθε ζώου δεν θα είναι πια ένα μακρινό παραμύθι.
Γι’ αυτό λοιπόν και ακονίζουμε τα δόντια και τα νύχια μας σαν λυσσασμένα αγρίμια στο άκουσμα μιας ακόμα «ποινής» που είναι αναγκασμένος να δεχθεί ο Walter στις 13 Οκτωβρίου στο δικαστήριο του Σολτ Λέικ Σίτι, στις 3 το μεσημέρι, και κραυγάζουμε επιθετικά πάνω από το κεφάλι του εκάστοτε εντεταλμένου δικαστή:
Άμεση Απελευθέρωση του Walter ΤΩΡΑ!
Κανένας αγωνιστής για την Ολική Απελευθέρωση
στα κελιά των εξουσιαστών
Μέχρι την καταστροφή και της τελευταίας φυλακής…
