Προβολή 2 ντοκιμαντέρ στη μνήμη της Jill Phipps / Χανιά
JILL’S FILM (39’)
Την 1η Φεβρουαρίου 1995, στα 31 της χρόνια, η Jill Phipps έχασε τη ζωή της κάτω από τις ρόδες ενός φορτηγού, που μετέφερε ζωντανά νεαρά μοσχάρια προς τη σφαγή τους, στην προσπάθεια της να το σταματήσει. Αυτή η ταινία – βιογραφία δημιουργήθηκε από τους συντρόφους της και είναι αφιερωμένη στη μνήμη της.
Οι ακτιβιστές για τα Δικαιώματα των Ζώων κατηγορούνται από κράτη, αρχές και ΜΜΕ για τρομοκρατία. Στην πραγματικότητα, όπως λέει και η μητέρα της Jill, Nancy, δεν έχουν πειράξει ποτέ ούτε μια τρίχα από ανθρώπινο ή μη ζώο, ενώ οι ίδιοι εδώ και χρόνια χάνουν τους δικούς τους κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων ή μέσα στη φυλακή. Δεν πρόκειται για ατυχήματα, πρόκειται για κρατικές δολοφονίες, για θύματα του μονόπλευρου πολέμου που έχει κηρύξει ο άνθρωπος στα υπόλοιπα ζώα και σε όσους στέκονται στο πλευρό τους. Η αλληλεγγύη πάντα ενοχλεί και φοβίζει, για αυτό και τιμωρείται παραδειγματικά.
Σύμφωνα με μάρτυρες, η αστυνομία έδωσε σήμα στον οδηγό του φορτηγoύ να προχωρήσει παρά την παρουσία των διαδηλωτών. Η δολοφονία της Jill, είναι ακόμα μία περίπτωση όπου η κοινωνία επιτρέπει να μπαίνει το κέρδος πάνω από τη ζωή, ανθρώπινη η μη. Η ίδια κοινωνία που μας διδάσκει ότι η ζωή κάποιων αξίζει περισσότερο, ότι ο άνθρωπος είναι ανώτερος των άλλων ζώων ή ότι δεν είναι καν ζώο, και θέτει σα στόχο την απεριόριστη αύξηση της κυριαρχίας του επάνω στη φύση.
Όλοι μου οι ήρωες φοράνε ακόμα μάσκες (15’)
Παρουσίαση του Animal Liberation Front και του αγώνα του κατά του εργαστηρίου πειραμάτων – βασανιστηρίων της Huntingdon Life Sciences ως παράδειγμα της αναγκαιότητας της άμεσης δράσης.
«Οι παραδοσιακές μορφές διαμαρτυρίας, συλλογές υπογραφών, επιστολές διαμαρτυρίας κτλ μπορεί να είναι αποτελεσματικές μακροπρόθεσμα, αλλά τα ζώα που βασανίζονται σήμερα, τα ζώα που πρόκειται να πεθάνουν αύριο, απλά δεν έχουν το χρόνο να περιμένουν. Για αυτό το λόγο το ALF πραγματοποιεί αυτές τις επιδρομές, κι αν ήμουν εγώ αυτός που βρίσκεται μέσα σε κλουβί, αν ήμουν αυτός που βασανίζεται, ξέρω τι θα ήθελα να κάνουν οι άνθρωποι που νοιάζονται για μένα, και δεν θα ήταν να γράφουν επιστολές διαμαρτυρίας και να υπογράφουν, αλλά θα ήθελα να κάνουν ότι μπορούν για να σώσουν τη ζωή μου εδώ και τώρα» (απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ).
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΤΕΚΙ – ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
Τρίτη 1 Φεβρουαρίου, 9:30
ΑΛΟΓΟΜΥΓΕΣ
Αναδημοσίευση από την Συνέλευση για την Αντισπισιστική Δράση
