Luca Bernasconi

Aνάληψη Ευθύνης του ALF/ELF/FAI στην Ρωσία

  • February 25, 2012

Δύο πύργοι κινητής τηλεφωνίας πυρπολήθηκαν νότια της Μόσχας. Ο εξοχικός οικισμός που αποφασίσαμε να σαμποτάρουμε είναι ένα δημοφιλές στέκι ανάμεσα στους κυνηγούς. Και όχι μόνο αυτό.  Οι κάτοικοι του συγκεκριμένου οικισμού αποφάσισαν να συμβάλουν στην κακομεταχείρηση της άγριας ζωής  και ξεκίνησαν δύο εμπορικά κέντρα με ψαρικά είδη. Μεγαλώνουνε ψάρια με αποκλειστικό σκοπό να τα ψαρεύουνε οι τουρίστες.

Έτσι σε ένα εορταστικό χειμωνιάτικο πνέυμα ( Πρωτοχρονιά και ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου) αποφασίσαμε να τους στείλουμε ένα μύνημα αγάπης και αρμονίας. Ο ένας πύργος κάηκε ολοσχερώς, ενώ ο άλλος υπέστη σοβαρές ζημιές.

Χρησιμοποιήσαμε αυτοσχέδιους εμπρηστικούς μηχανισμούς με 1.5L βενζίνης/κηροζίνης.

Λόγια αλληλεγγύης και υποστήριξης στον Marco Camenish, στα μέλη της FAI Ινδονησίας (φυλακισμένους και καταζητούμενους) και στους Silvia, Costa και Billy.

Tον σεβασμό μας και την ολοκληρωτική μας συμπαράσταση στις δράσεις που πραγματοποιούν οι ITS (Ατομικότητες που Τείνουν προς το Άγριο), όπως επίσης και στις υπόλοιπες οργανώσεις που δρούν για την απελευθέρωση των ζώων και της γής.

Ζήτω το ΑLF/ELF

Ζήτω η FAI

Με αγάπη

ALF/ELF- περιφέρεια της Μόσχας/FAΙ

Αναδημοσίευση από: Athens Indymedia

Αρχική ανάρτηση ανακοίνωσης: Bite Back

Ελβετία: Δήλωση του οικοαναρχικού κρατουμένου Λούκα «Μπίλλυ» Μπερνασκόνι

  • February 24, 2012

Η φυλακή μάς διαχωρίζει σωματικά από τους αγώνες. Μας απομονώνει απ’ τους αγαπημένους μας κι από την καθημερινή μας συνενοχή στα μονοπάτια του αγώνα, αποστερώντας μας τις ίδιες μας τις επιθυμίες. Παρ’ όλα αυτά, δεν καταφέρνει να τους βγάλει απ’ το κεφάλι μας, ούτε και την πάλη από το πνεύμα μας. Απεναντίας, η οργή και το μίσος που νιώθουμε γι’ αυτούς τους τοίχους και τους δεσμοφύλακές μας τα ριζώνουν όλα αυτά ακόμα πιο βαθιά μες στην ψυχή μας, μέσα στη σάρκα μας.

Η σκέψη γίνεται ακόμα πιο έντονη απ’ ό,τι έξω: «Τι μπορώ να κάνω;» Έτσι, όταν εμφανίζονται ευκαιρίες να συμμετάσχει κανείς μέσα από αυτούς τους τοίχους σε κινητοποιήσεις που γίνονται εκτός των τειχών, αυτό βιώνεται ως κάτι πολύ παραπάνω από συμβολικό. Είναι μία στιγμή που αρπάζω και την κάνω εξολοκλήρου δικιά μου, βαθιά μέσα μου, όπου κανένας ανθρωποφύλακας, κανένας μπάτσος, κανένας άλλος που σκοπεύει να καταχραστεί την εξουσία του, δε θα ’χει το ελεύθερο μήτε ν’ αγγίξει μήτε να κοιτάξει. Εκεί, μέσα μας, όπου τίποτα δεν είναι συμβολικό, αλλά τα πάντα συντείνουν σε ένταση.

Ηγέτες κάθε είδους κυριαρχίας (πολιτικοί και εργολάβοι, των μίντια και των μέσων αποχαύνωσης) θα συναντηθούν φέτος στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός. Εκεί θα αντιμετωπίσουν ο ένας τον άλλο με πληθώρα θεμάτων, με σκοπό να ανιχνεύσουν τα καινούργια εκείνα μοντέλα που θα εδραιώσουν ακόμα βαθύτερα τα προνόμιά τους και θα τους επιτρέψουν να πλουτίσουν ακόμα περισσότερο. Ανάμεσα σε αυτά τα θέματα, ένα που ξεχωρίζει είναι το σχετικό με τα «νέα τεχνολογικά κοινωνικά πρότυπα» και συγκεκριμένα «το επόμενο κύμα τεχνολογικών καινοτομιών, ειδικότερα στις επιστήμες της ζωής, στη νανοτεχνολογία, στην τεχνητή νοημοσύνη».

Είναι πασίγνωστο ότι οι καιροί κρίσης είναι πολύ ευνοϊκές περίοδοι για την άρχουσα ελίτ, ώστε να προωθήσει μεθόδους που πρωτύτερα ήταν ανέφικτες, εισάγοντας έτσι αλλαγές που επιτρέπουν στο σύστημα να παγιώσει ακόμα καλύτερα την εξουσία του πάνω στη ζωή του καθενός και της καθεμιάς. Οι κρίσεις είναι, στην πραγματικότητα, αυτό που χρειάζεται το σύστημα για να ανακαινίσει το ίδιο και τον κόσμο γύρω του.

Στις μέρες μας, ένα πρόβλημα που μας αναγκάζουν με εξοντωτική επιμονή να αναγνωρίσουμε δεν έχει να κάνει τόσο με την κλιματική αλλαγή (που για κάποιους συνιστά απάτη, αφού οι μεγάλες εταιρείες, παρά την «πράσινη» εικόνα που προβάλλουνε, δε δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για τον πλανήτη, αλλά τον βλέπουνε σαν εργαλείο προς εκμετάλλευση ώστε να εξασφαλίσουνε τις επιχειρήσεις τους), όσο με την αναγκαιότητα ανεύρεσης καινοτομιών, με σκοπό τη διαιώνιση αυτής της σκατένιας κοινωνίας· μέσω της απάλειψης ή της καθυστέρησης των πιο ορατών αρνητικών πτυχών της, όπως οι οικολογικές ανισορροπίες με τις επιπτώσεις τους στην κλιματική αλλαγή, ή η εξάπλωση των ασθενειών που ενσκήπτουν στην υγεία μας.

Βρίσκονται λοιπόν σ’ ένα σημείο καμπής, και σκαρφίζονται ένα κόλπο ανανέωσης το οποίο θα εγγυηθεί τη διαιώνιση του υπάρχοντος συστήματος εκμετάλλευσης, παρά τις ανισορροπίες και τις ανομίες που έχουν συσσωρευτεί όλα αυτά τα χρόνια, ιδίως από την τελευταία μεταπολεμική περίοδο. Ο στόχος τους δεν είναι να λυθούν οι ανισορροπίες που έχουν προκληθεί, γιατί η πραγματική τους επίλυση θα προϋπόθετε και την αμφισβήτηση του ίδιου του συστήματος στη βάση της λειτουργίας του. Με έναν πολύ πιο απλό και επιτήδειο τρόπο, απλώς πηδάνε από πάνω και με τα δυο πόδια, μεταθέτοντας τις επιβλαβείς επιπτώσεις σε νέα, πολυπλοκότερα και βαθύτερα επίπεδα, ώστε να μην μπορούν εύκολα να συνδεθούν απευθείας με το σύστημα απ’ το οποίο εξαρτόμαστε, ούτε με τις θεμελιώδεις παραγωγικές του δυναμικές.

Σε αυτό το πνεύμα, οι νανοτεχνολογίες και οι βιοτεχνολογίες έχουνε πολλά υποσχόμενες πτυχές, και το ίδιο ισχύει για όλες τις πτυχές ή τους παραγωγικούς τομείς του τεχνοβιομηχανικού συστήματος στο οποίο ζούμε. Θα συζητήσουνε γι’ αυτά στο Νταβός, γιατί στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ οι «μεγαλο»-βιομήχανοι και οι εργολάβοι παγκόσμιου βεληνεκούς μπορούν να συναντήσουν «μεγαλο»-επιστήμονες και πρωτοπόρους της υψηλής τεχνολογίας, από τους οποίους εμπνέονται, και μετά να πάνε για ένα ποτό με κάποιους «μεγαλο»-χορηγούς με σκοπό να τους πείσουν να επενδύσουν, και μετέπειτα το κουβεντιάζουν και με κάποια κυβερνητική αρχή (ή και μη κυβερνητική· συχνά οι ρόλοι είναι λίγο θολοί), προκειμένου να τους εκθέσουν τα οφέλη των επερχόμενων εξελίξεων και ερευνών. Η στιγμή στο Ντάβος είναι μία προνομιακή στιγμή. Εκεί είναι που τα αφεντικά αυτού του κόσμου και οι συνεργοί τους (επιστήμονες και μίντια) εμπνέονται προς νέες κοινές (μεταξύ τους) στρατηγικές για να πλουτίσουν περισσότερο, να θωρακίσουν τα προνόμια και την κυριαρχία τους, επιβεβαιώνοντας με φυσικότητα την τάση των τελευταίων χρόνων προς μία αίσθηση κοινωνικής και οικολογικής ευθύνης (μία βιτρίνα).

Για την ακρίβεια, ως προς τις νανοτεχνολογίες, ένα από τα σημεία-κλειδιά κατά τη διάρκεια των συνόδων του Νταβός συγκεκριμένα θα αφορά «την κατανόηση και του παραμικρού κινδύνου, προτού απρόβλεπτες συνέπειες επηρεάσουν αρνητικά τη δημόσια στήριξη της νανοεπιστημονικής έρευνας».

Ξεκάθαρο δεν είναι; Η ανησυχία τους δεν αφορά την επικινδυνότητα που εμπεριέχεται σε όλα αυτά, αλλά κατά πόσο ο κόσμος θα συνεχίσει να θεωρεί την προώθησή τους σαν επιστημονικό θαύμα, και να μην του περάσει καν απ’ το μυαλό ν’ απαρνηθεί τα κάθε λογής προϊόντα, όπως έχει ήδη συμβεί (κι εξακολουθεί να συμβαίνει) με τις βιοτεχνολογίες στον τομέα της διατροφής, δεδομένου ότι η ανάπτυξή τους μπορεί να αποβεί καθοριστική για την αναστήλωση του τρέχοντος συστήματος, και μάλιστα να του φτιάξουν μία πιο σεβαστή μόστρα, και κατά συνέπεια να το καταστήσουν ακόμα πιο κυριαρχικό. Κι αυτό συμβαίνει χάρη σε αυτή την κρίση.

Με σκοπό να συμμετάσχω από εδώ μέσα στους αγώνες που συμβαίνουν έξω, κατά τη διάρκεια της εβδομάδας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, από τις 20 μέχρι τις 29 Ιανουαρίου, απέχω από το συσσίτιο και την εργασία, που στις ελβετικές φυλακές είναι καταναγκαστική. Αυτή η άρνησή μου αποτελεί επίσης μία απάντηση προς την πρόσφατη απομόνωση που υπέστη η Σίλβια μες στην ψυχιατρική πτέρυγα των γυναικείων φυλακών του Χίντελμπανκ, όπως και στην απόφαση της διοίκησης των φυλακών να μην επιτρέπει επισκεπτήριο φίλων και συντρόφων χωρίς την ύπαρξη διαχωριστικού γυαλιού, αλλά και ως υποστήριξη του Μάρκο Καμένις, που η ακρόαση για την αποφυλάκισή του υπό περιοριστικούς όρους θα διεξαχθεί μέσα στους επόμενους μήνες (αναμένεται τον Μάιο του 2012).

Αρπάζω την ευκαιρία ν’ ανταποδώσω τις αγκαλιές συνενοχής και αλληλεγγύης στους συντρόφους που κρατούνται σε Ελλάδα, Χιλή (δύναμη, Τορτούγα!), Μεξικό, Ρωσία, Λευκορωσία, Γερμανία, Ισπανία, Ηνωμένες Πολιτείες, Ηνωμένο Βασίλειο και οπουδήποτε στον κόσμο· στους συντρόφους του Φουοριλουόγκο στην Μπολόνια που δικάζονται, στον κόσμο από τη Φλορεντία και στους αντιφασίστες από το Κούνεο, στους εξεγερμένους που συνελήφθησαν ή φορτώθηκαν με διώξεις στη Βαλ ντι Σούζα και σε όποιον/-α αγωνίζεται εντός κι εκτός άθλιων τειχών.

Από ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης κοινωνικής επανένταξης
Ρέγκενσντορφ, 15 Ιανουαρίου 2012
«Μπίλλυ»

Αναδημοσίευση από: Contra Info